134

491

TBB Dergisi 2018 (134)

Nuşen Pelin DALGIÇ ATABAŞ

mış değişiklikler değerlendirilmeye çalışılmıştır. Bu doğrultuda önce-

likle UCP’nin tarihî gelişimi ve yapısı ile bankaların belgelerle bağlı

olması kuralı hakkında bilgi verilmiş; daha sonra, bu kuralda UCP 600

ile yapılan değişiklikler incelenmiştir.

II. UCP’NİN TARİHî GELİŞİMİ VE HUKUKÎ NİTELİĞİ

Akreditif mekanizmasının genellikle uluslararası ticarette uy-

gulama alanı bulması, ülke uygulamalarının öngörülebilir olması

gereğini beraberinde getirmiştir.

Bu doğrultuda, ulusal düzeydeki

çalışmalar

I. Dünya Savaşı’nın sona ermesinin ardından başlamıştır.

Bu ilk çabalar neticesinde, örneğin, Berlin’deki bir banka göndereceği

dokümanlar karşısında New York’taki başka bir bankanın nasıl işlem

yapacağını bilebilir hale gelmiştir.

Milletlerarası standartların oluşturulması çalışmaları ise, ICC’nin

1929 yılında Amsterdam’da düzenlenen kongresi ile (

1929 Congress of

the International Chamber of Commerce

) başlamıştır. Bu kongre sonrasın-

da ortaya çıkan düzenleme, sadece Belçika ve Fransa tarafından be-

nimsenmiş, dolayısı ile istenilen başarı sağlanamamıştır. ICC’nin 1933

yılında Viyana’da gerçekleştirdiği kongrede (

ICC’s 7th Congress

) söz ko-

nusu metin baştan sona revize edilmiş; “Akreditiflere İlişkin Birörnek

Usuller ve Uygulama” (“

The Uniform Customs and Practice for Documen-

tary Credits”

UCP

-) (UCP 82) olarak adlandırılmış ve UCP’nin daha

sonra çeşitli zamanlarda gözden geçirilip revize edilecek metinlerinin

temeli olmuştur. 1933 yılında ICC tarafından yürürlüğe konan bu me-

tin, bazı Avrupa ülkelerindeki bankerler ve münferit olarak Ameri-

ka’daki bazı bankalar tarafından kabul edilmiştir.

1933 yılından bu

Bu doğrultuda bkz. E. Peter Ellinger, “The Uniform Customs-their nature and the

1983 revision’, LMCLQ 1984, 578, s. 578-580; Alan Davidson, “Commercial Laws

in Coflict-An Application of the Autonomy Principle in Letters of Credit”, Inter-

national Trade and Business Law Annual, April 2001, Vol. VI, 65-79, s. 67-69.

1920’de New York’da toplanan “The New American Commercial Credits Conferen-

ce” tarafından Amerika’daki bankalar tarafından uygulanacak bir dizi düzenleme

yayımlanmıştır. Almanya’daki bankalar 1923’te Berlin’de benzer bir girişimde bulun-

muştur; bu girişimler 1925’te Fransa, Norveç, Çekoslovakya, İtalya ve İsveç, 1926’da

Arjantin, 1928’de Danimarka ve 1930’da Hollanda tarafından takip edilmiştir.

E. Peter Ellinger,

“The Uniform Customs and Practice for Documentary Credits-

the 1993 Revision”, LMCLQ 1994, 377, s. 377-378.

Ellinger, (1983 Revision) s. 578-579; Ewan Mckendrick,

Sale of Goods, LLP, Lon-

don – Hong Kong 2000, s. 703.