71 / 497
70
6545 Sayılı Kanun Cinsel Saldırı ve Cinsel Taciz Suçlarına Ne Getirdi? Ne Getirebilirdi?
II. Cinsel saldırı suçuna suçun hafif şekli olarak eklenen
sarkıntılık hipotezi
a. Sarkıntılık hipotezine duyulan ihtiyaç
6545 sayılı Kanun’la değişiklik yapılmadan önce, vücut teması
teşkil eden ancak organ cisim sokma boyutuna varmayan tüm cinsel
davranışların, aynı şekilde cinsel saldırının basit şekli olarak cezalan-
dırılmasının yerinde olup olmadığı öğretide tartışmalıydı. Bu seçimin
yerinde olduğunu savunan yazarlar vücut bütünlüğünün ihlali sure-
tiyle işlenen ve eski kanun döneminde elle sarkıntılık olarak adlandırı-
lan davranışların, cinsel saldırının basit şekli olarak düzenlenmesinin
yerinde olduğunu savunuyorlardı.
8
6545 sayılı Kanun’la yapılan değişiklikle paralel olan bir görüş,
olması gereken hukuk açısından, en ufak temasın cinsel saldırı sayıl-
masının yerinde olmadığı yönündeydi. Buna göre her türlü sarkıntılık
niteliğinde davranışın cinsel saldırı suçunu oluşturmayacağı, olaya eş-
lik eden tüm koşullar göz önünde bulundurularak gerek davranışın
önemi (normatif), gerek yoğunluğu, gerekse süresi (niceliksel) dikkate
alınarak cinsel saldırı kapsamına girip girmediğinin belirlenmesi ge-
rektiği savunulmaktaydı.
9
Buna gerekçe olarak, fazla zararlı olmayan
bazı davranışların (mağdurun yanağını sıkmak, ona hafifçe sürtünmek
vb.) cinsel özgürlüğü kısıtlamaması gösterilmekteydi.
10
Aynı bağlamdaki bir diğer görüş, bu davranışların cinsel saldırı
sayılmaması gerektiği düşüncesini, söz konusu davranışların yoğun-
luk, boyut ve anlam olarak cinsel saldırı suçunda olması gereken ağır-
lığa erişmemesiyle açıklamaktadır.
11
Buna bağlantılı bir diğer görüş
ise uygulamada yerleşmiş bir kavram olan sarkıntılığın, cinsel saldı-
rı başlığı altında düzenlenmesinin yerinde olmadığı ve ağırlık bakı-
mından cinsel saldırı suçu ile cinsel taciz suçu arasında başka bir suç
8
Handan Yokuş Sevük, “5237 sayılı Türk Ceza Kanunu’nda Cinsel Saldırı ve Cinsel
Taciz Suçları”,
Türkiye Barolar Birliği Dergisi
, Y. 2005, S. 57, s. 248.
9
Bkz. Durmuş Tezcan- Mustafa Ruhan Erdem - Murat Önok, Teorik ve Pratik Ceza
Özel Hukuku, 10. Baskı, Ankara 2014, s. 335 ve 336; Veli Özer Özbek- Nihat Kan-
bur- Koray Doğan- Pınar Bacaksız- İlker Tepe, Türk Ceza Hukuku Özel Hüküm-
ler, 7. Baskı, Ankara 2014, s. 320.
10
Durmuş Tezcan- Mustafa Ruhan Erdem - Murat Önok, Teorik ve Pratik Ceza Özel
Hukuku, 8. Baskı, Ankara 2012, s. 304.
11
Özbek-Kanbur-Doğan-Bacaksız-Tepe, 7. Baskı, s. 320.