448 / 521
TBB Dergisi 2011 (96)
Yargıtay Kararları
447
Kaldı ki somut olayımızda yargıç, her iki eylem bakımından suç konusu
olan 30-35 TL ve 150-200 TL’lık değerleri gözeterek, sanığın cezasından in
dirim yapmıştır. Yani, yargıç, sanığı gözlemleyen, olayın oluşunu tarafları
dinleyerek değerlendirmede bulunarak sanık lehine yorumda bulunmuştur.
Yasa koyucu bu değerlendirme yetki ve görevini yargıca vermiştir. Yargıç bu
yetki ve görevine dayanarak uygulama yapmıştır. Büyük bir meblağ olmadığı
sürece yargıcın bu yetkisine aşırı müdahalede bulunulmaması gerekir.
Oysa somut olayımızda, çoğunluk görüşü doğrultusunda düşünülecek
olursa dahi, mağdurların üzerlerinde ne kadar para veya diğer değerlerin ol
duğu belirlenmediği gibi; alınanlar sadece cep telefonlarıdır. Bunlardan biri
mağdurun üzeri aranmaksızın istenmiş ve alınmıştır. Yani bir cep telefonu ile
ilgili olarak mağdurun (tehdit hariç) üzerine dokunulmamıştır bile. Dolayı
sıyla, önceki içtihatlar ve çoğunluk görüşünden hareket edilse bile, mağdurun
üzerinde ne kadar değer olduğu sabitlenmemiştir.
TCY.nın 150/2 nci maddesinde, yağma için “malın değerinin azlığı”;
145 nci maddesinde hırsızlık bakımından, “malın değerinin azlığı” ve 249
ncu maddesinde zimmet bakımından “malın değerinin azlığı” kavramlarına
yer verilmiştir.
TCY’nın 145 nci maddesinde, “malın değerinin azlığı nedeniyle, verile
cek cezada indirim yapılabileceği gibi, suçun işleniş şekli ve özellikleri de göz
önünde bulundurularak, ceza vermekten de vazgeçilebilir” denmektedir.
Yasa koyucunun amacı suçun konusunun azlığından dolayı cezada indi
rime gidilebileceği benimsememek olsaydı, 150/2 nci maddeyi yürürlüğe koy
mazdı; veya sanığın mağdura ait olan ve ne bulursa üzerinden almak şeklinde
suçun konusunu açıkça belirtmesi, gerekirdi.
Bir başka deyişle bence, yasa koyucunun 150/2 nci maddede, mağdurun
üzerinde bulunan toplam değerin suçun konusu olduğunu açıkça belirtmeme
si karşısında, yorum yoluyla böyle bir uygulama yapılması yasallık ilkesine
aykırıdır.
Diğer yandan, bu yorum tarzından hareket edildiğinde, örneğin sanığın
mağdurun üzerinde ne varsa alacak olduğunun kabulü edilmesi durumunda,
mağdurun üzerinde de fazla para veya başka değer varsa sanığın buradaki in
dirimden yararlandırılmaması; ancak buna karşın, suçun fakire karşı işlenme
si halinde sanığın ceza indiriminden yararlanabilmesi mümkün hale gelebile
cektir. Bu noktadan da yaklaşılırsa, eşitliğe aykırılık söz konusu olmaktadır.