63 / 521
“Catch-All” Siyasi Partiler
62
derecede karmaşık ve tesadüfi, partinin performansından da genellik-
le bağımsızdır: liderin tarz ve görünümü, son zamanlardaki harici bir
olayın etkisi, seçmenlerin çalışma ve izin programları gibi
38
.
Kirchheimer’in dikkat çektiği, catch-all partilerin bir diğer önemli
özelliği ise,
üye sadakati ve menfaat gruplarıyla ilişkileri
dir. Bu tür partiler-
de, üye sadakatini sağlamak çok daha zordur, sağlanabilen sadakat de
hiçbir zaman sonuçlara tesir edebilecek seviyede değildir. Fakat, ideo-
lojik veya ekonomik menfaat grupları, partilere, ihtiyaçları olan hazır
seçmen kitlesini sunabilecektir. Catch all partiler, çok küçük gruplar
haricinde halkla doğrudan temaslarını kaybettikleri halde, menfaat
gruplarının daha sürekli iletişim kanalları bulunmakta, mesajları daha
fazla kabul görmektedir. Bununla birlikte, menfaat grupları ile catch-
all partiler arasındaki ilişkilerin niteliğinde de değişimler gözlemlen-
mektedir. Öncelikle, her iki taraf da, birbirinden daha bağımsız hale
gelmiştir. Ortak bir amaç doğrultusunda uygulanan müşterek bir stra-
tejinin yerini, karşılıklı fakat sınırlı bazı hizmetlerin görülmesi almış-
tır. Diğer yandan, mümkün olduğunca fazla seçmeni çekmeye çalışan
catch-all partinin, menfaat gruplarıyla ilişkisini, farklı menfaatleri olan
potansiyel seçmenleri ürkütmeyecek şekilde kurgulaması gerekecek-
tir. Buna karşılık, menfaat grubu da, bütün yumurtaları aynı sepete
koymamalıdır. Bu, farklı siyasi bağlantıları olan mensuplarını rahatsız
edebileceği gibi, daha da önemlisi, başka bir catch-all partiden gelecek
yeşil ışığın ve vaatlerin de önünü kapatmak istemeyecektir
39
.
Yukarıda özetlenenmakale, catch-all partilere ilişkin en derli toplu ça-
lışması olmakla birlikte, öğretide, catch all partilerin izleri, Kirchheimer’in
1954’teki çalışmalarına kadar götürülmektedir. 1949 ve 1953 yılında Batı
Almanya’da gerçekleştirilen seçim sonuçlarını kıyasladığı bir analizin-
de Kirchheimer, Alman seçmenlerin, muhafazakar bir catch all partiyi
tercih ettiği ve müttefik güçlerin de, SPD’ye, ideolojik pozisyonunu yu-
muşatması yönünde baskı uyguladığı görüşünü belirtmiştir. Bu analize
göre, SPD, ancak, catch all kitle partisi haline dönüşerek iktidar partisi
olabilecektir. Daha 1950’lerin başından itibaren de, Kirchheimer, merkezi
partiler kartelinin doğuşu, siyasi muhalefetin gücünü kaybetmesi ve par-
lamentodan yürütme organına doğru kuvvet dengesinde bir kaymanın
sonucunda devlet-parti karteline vücut vereceğini gözlemlemiştir
40
.
38
KIRCHHEIMER, s.192.
39
KIRCHHEIMER, s.193-194.
40
KROUWEL, 2003, s.26; KROUWEL, 1998, s.25-31.