95 / 521
Geçmişten Günümüze Azınlık Vakıflarının Mal Edinmeleri Sorunu
94
Daha ayrıntılı bir tanım içeren Avrupa Parlamenterler Meclisi’nin
Ek Protokol Önerisi’nde ise ulusal azınlık;
• Bir devletin ülkesinde ikamet eden ve bundan dolayı o devletin
vatandaşı olan,
• O devletle eskiden beri süregelen, sıkı ve sürekli bağlarını koru-
yan,
• Ayırt edici etnik, kültürel, dinsel ya da dilsel özellikler gösteren,
• O devletin ya da o devletin bir bölgesinin geri kalan nüfusundan
sayıca az olmasına rağmen,yeterli derecede temsil edilen,
• Kültürleri, gelenekleri, dinleri ya da dilleri dahil olmak üzere, or-
tak kimliklerini oluşturan öğeleri hep birlikte koruma kaygısıyla
yönlenen,
kişiler grubu olarak ifade edilmiştir
4
.
Bu tanımlamalardan yola çıkılarak, üç tür azınlık grubundan söz
edilmektedir
5
: Ulusal (etnik) azınlıklar
6
, dinsel azınlıklar ve dilsel azın-
lıklar.
1.2. TÜRKİYE AÇISINDAN AZINLIK KAVRAMI
Türkiye’nin azınlıkların tanımına ilişkin temel yaklaşımı Türkiye
Cumhuriyetinin kurucu antlaşması niteliğindeki Lozan Antlaşması’na
dayanmaktadır.
Azınlık kavramının tanımlanması Lozan Konferansı’nda alt ko-
misyonunun en fazla uğraştığı konu olmuştur
7
. Türkiye adına görüş-
melere katılan Rıza Nur’un Türkiye’de yalnızca din azınlığının bu-
4
Çavuşoğlu, a.g.e., s. 38.
5
Ayşe Füsun Arsava,
Azınlık Kavramı ve Azınlıkların Uluslararası Belgeler ve Özellikle
Medeni ve Siyasi Haklar Sözleşmesinin 27. Maddesi Işığında İncelenmesi
, AÜ. SBF
Basımevi, Ankara, 1993, s. 53-58.
6
İçerik olarak ulusal azınlık kavramının etnik azınlık kavramına karşılık gelmesine
karşın, etnik azınlık kavramının daha kapsamlı olduğu ve ulusal azınlık teşkil
etmeyen etnik grupları da kapsadığı ifade edilmektedir (Bkz. Arsava, a.g.e., s.56;
Akgül, a.g.e., 14). Örneğin Bulgaristan ve Makedonya Türkleri ulusal azınlık
olarak kabul edilirken, Fransa’daki Korsakalılar ile İspanya’daki Basklılar etnik
azınlık olarak kabul edilmektedir (Akgül, a.g.e., s. 13).
7
M. Altuğ İmamoğlu,
Azınlık Vakıfları ve Yabancıların Taşınmaz Edinimleri
, Yazıt
Yayınları, Ankara, 2006, s. 12.