

TBB Dergisi 2011 (96)
Mustafa ÇAĞATAY
97
Günümüz insan hakları hukuku, azınlık gruplarının olumsuz bi-
çimde ayrımcılığa uğramasını hoş görmemekte, aksine olumlu ayı-
rımcılık uygulamalarıyla bu grupların zayıf taraflarının telafi edilerek
varlıklarını sürdürmeleri hedeflenmektedir. Olumlu ayırımcılıktan
kastedilen, gerçekte eşitsiz bir durumu gidermek adına görünürdeki
eşitsizliği bozmaktır
19
.
Azınlık haklarına ilişkin bütün uluslararası belgelerde, azınlık
haklarında öznenin “birey” olduğu varsayımından hareket edilmekte-
dir
20
. Azınlık haklarının bireysel hak olarak kabul edilmesinin temelin-
de, bu hakların kollektif hak olarak kabul edilmesi durumunda özerk-
likten ayrılıkçığa kadar varan talepleri beraberinde getireceği kaygısı
yatmaktadır. Ancak, azınlık haklarının bireysel haklar olarak kabul
edilmesi, bu hakların birlikte kullanımına da engel oluşturmamakta-
dır
21
. Nitekim, Avrupa Konseyi Ulusal Azınlıkların Korunmasına İliş-
kin Çerçeve Sözleşme’nin 3/2. maddesinde, ulusal azınlıklara mensup
kişilerin hem bireysel olarak hem de başkalarıyla birlikte topluca azın-
lık haklarını kullanabilecekleri ifade edilmiştir.
Azınlık haklarının yukarıda belirtilen bireysel yönüne karşın, aynı
zamanda kollektif boyutunun bulunması nedeniyle, azınlık hakları
kollektif boyutu olan bireysel haklar olarak kabul edilmektedir
22
. Zira,
bir azınlığı diğer sosyal gruplardan ayıran çizgiler kollektif nitelikte-
dir
23
. Azınlık hakkının varlığı sadece fiziksel varlığa bağlı değil, fakat
söz konusu grubun diğerlerinin yanında aynı zamanda farklılığını
kaybetmeden, kültürel, dinsel ve dilsel varlığını da sürdürebilmesini
içermektedir
24
. Bir başka ifadeyle, azınlık mensubu kişilere tanınan
kendi kültürlerini, dinlerini ve dillerini yaşatma ve koruma hakkı ile
asimilasyon yasağı, dolaylı da olsa “kollektif kimliğin” korunması so-
19
Emre Öktem, “Yeni Vakıflar Kanununun Cemaat Vakıflarına İlişkin Hükümleri
Hakkında Uluslararası Hukuk Açısından Bazı Gözlemler”,
Ergun Özbudun’a
Armağan
, Yetkin Yayınları, Ankara, 2008, C. II, s. 571.
20
Çavuşoğlu, a.g.e., s. 161; Oran, a.g.e., s. 84.
21
Naz Çavuşoğlu, “Azınlık Hakları: Avrupa Standartları ve Türkiye Bir
Karşılaştırma”,
Azınlık Hakları
, İstanbul Barosu İnsan Hakları Merkezi Yayın No:
2, İstanbul, 2002, s. 127.
22
Rehman, a.g.m., s. 99; Çavuşoğlu, a.g.m., s. 161; Oran, a.g.e., s. 84.
23
François Rıgaux, “Azınlıklar Hukuku: Tanımlama Sorunları”,
Azınlık Hakları
,
İstanbul Barosu İnsan Hakları Merkezi Yayın No: 2, İstanbul, 2002, s. 52.
24
Rehman, a.g.m., s. 99.