TBB Dergisi 99. Sayı

Geri Dönüş Yönergesinin Avrupa Adalet Divanı Tarafından Yorumu

kusuz, davanın 3 veya 5 yargıçtan müteşekkil bir acil divan tarafından

ele alınacağını varsayan acil durum usulüne rücu ile açıklanabilir. Liz-

bon Antlaşması’nın

yürürlüğe girmesinden bu yana Mahkeme, tutuk-

lu bir kişi hakkında, ulusal bir hakim tarafından ara karar bağlamında

sorgulandığında, acil durum yargılama usulü geçerlidir.

Adalet Divanı iki aşamada karara varmıştır. Her şeyden evvel bu

yönergenin etkileri ve kapsamı hakkında belirlemelerde bulunmuştur

ki, bu da onun yönergenin 15 ve 16. maddelerinin doğrudan etkisini

onaylamasına olanak tanımaktadır (a). Ardından ikinci aşamada, yö-

nerge amaçları bakımından İtalyan mevzuatının incelenmesine başla-

mış ve bu sonuncunun uygun olmadığı kanaatine varmıştır (b)

a- Avrupa Adalet Divan

tarafından açıklık getirilen konular

Yargıç bu davada yönergenin, zorlayıcı önlemlerin ölçülülüğüne

riayet ilkesi üzerine dayandırıldığını hatırlatmaktadır. Her şeyden

önce ölçülülük ilkesi üzerinde genel hatırlatmalarda bulunmaktadır.

Geri dönüş işleminin tüm aşamalarına uygulanabilen bir ölçülülük

ilkesinin tatbiki; devletleri, özgürlükleri daha zedeleyici yöntemler

karşısında daha yumuşak yöntemi

öne çıkartmaya mecbur bırak-

maktadır. Gerçekten de,

“2008/115/CE yönergesiyle oluşturulan geri

dönüş işleminin aşamalarının gelişim sırası, geri gönderme kararının icrası

yönünde alınacak önlemlerin derecelendirmesine tekabül etmektedir; bura-

da, derecelendirme ilgiliye daha fazla serbesti bırakan önlemden, belirtmek

gerekirse son gönüllü gidişi için bir süre tanınmasından, onu daha fazla kı-

sıtlayan, yani bir uzman merkezde tutmaya önlemlere kadar giderken, ölçü-

lülük ilkesine riayet tüm bu aşamalar süresince güvenceye altına alınması

zorunludur.”

Bunun haricinde, ancak geri gönderme kararının, uzaklaştırma bi-

çiminde ifasının, her bir özel durumun değerlendirilmesi anlamında,

ilgilinin tavrı ile tehlikeye atılması riski taşıdığı varsayımıyla özgürlü-

ğün kısıtlanması kararına varılmalıdır.

ABIA madde 267, bent 4 gereğince

Makamlara düzenli ibraz, parasal bir teminatın yatırılması, vs.

İlgilinin gönüllü gidişi

Husus 41.