323 / 473
Tazminat Hükmünün Değiştirilmesi Amacıyla Açılan Davanın Yargılama Hukukundaki Yeri
322
A. Çalışma Gücünün Geçici Olarak Kaybı
Hükmün verileceği anda zarar gören tamamen iyileşmiş, çalışma
gücündeki azalma sona ermişse zarar; zarar görenin iyileşme anına
kadar çalışamamasından doğan kazanç kaybından ibaret olur
33
.
Çalışma gücünün geçici olarak kaybında kazanç kaybının hesabı
çalışma gücünün muhtemel kayıp süresi dikkate alınarak yapılır
34
.
B. Çalışma Gücünün Sürekli Olarak Kaybı
Zarar görenin çalışma gücü sürekli olarak azalmış ya da kaybol-
muşsa zarar, geleceğe ilişkin farazi bir zarar olarak hesaplanır
35
. Ge-
lecekteki zararın hesabında şahsın yaşına ve durumuna göre muhte-
mel çalışma süresi zaman içinde elde etmesi muhtemel gelir dikkate
alınır
36
. Bununla birlikte gelecekteki zararın hesaplanmasında başlıca
etken olabilecekler ise
37
;
Beden ve ruh tamlığının ihlal biçimi ile derecesi; sakatlığın hastalı-
ğın çeşidi ve derecesi göz önünde tutulmalıdır.
Beden ve ruh tamlığı ihlallerinin zarar görenin sanat ya da mesle-
ğine yapmış olduğu etki ve bunun oranı göz önünde tutulmalıdır.
Bedensel zarar sonucu, zarar görenin çalışma gücünü hangi oran-
da kaybettiği; zararın hesaplanmasında önemli bir unsur olacaktır.
Kayıp oranı zarar gören organ veya vücut kısmının türü göz önünde
tutularak belirli tıbbi kurallara göre tespit edilebilir. Bunun yanında
zarara uğramış olan organın zarar gören bakımından gelir sağlama-
sındaki etkisinin de göz önünde tutulması gerekir. Örneğin, bir ayağın
kesilmesinin futbolcunun çalışma gücüne etkisi ile bir yazara olan et-
kisi aynı değildir. Bu nedenle kişilerin durumlarının her olay bakımın-
dan ayrı ayrı değerlendirilerek zararın hesabı gerekir.
Zararın tayininde ayrıca zarar görenin elde ettiği ve elde edebile-
ceği gelirler de rol oynar. Zarar tayininde esas alınacak gelir zarar veri-
33
Reisoğlu, Safa: Borçlar Hukuku (Genel Hükümler), İstanbul, 2010, s. 215; Eren, s.713.
34
Oğuzman/ Öz, s. 535.
35
Eren, s. 713.
36
Reisoğlu, s. 215.
37
Karahasan, Mustafa Reşit: Türk Borçlar Hukuku (Genel Hükümler) Öğreti ve
Yargıtay Kararları, İstanbul, 2003, s. 1181.