335 / 473
Tazminat Hükmünün Değiştirilmesi Amacıyla Açılan Davanın Yargılama Hukukundaki Yeri
334
Borçlar Kanunu’nun 75’inci maddesinde bedensel zararın kapsa-
mının karar verme sırasında tam olarak belirlenememesi halinde bu
dava açılabilecektir. İlgili düzenlemede sadece bedensel zararın kapsa-
mının belirlenemediği haller bakımından bu davanın açılması düzen-
lenmiş; zararın kapsamına ilişkin olarak zararın artması veya azalması
bağlamında bir sınırlamaya gidilmemiştir. Bu bağlamda bu davayı
zararın artması halinde zarar gören açabileceği gibi; zararın azalması
halinde zarar veren tarafta açabilecektir.
III. Değişiklik Davasının Açılması İçin Öngörülen Süre
Borçlar Kanunu’nun 75’inci maddesinde değişiklik davasının
açılabilmesi için öngörülen süre belirlenmiştir. İlgili maddeye göre
bu süre kararın kesinleşmesinden başlayarak iki yıl içinde tazminat
hükmünün değiştirilmesine imkan sağlayacaktır. Söz konusu olan iki
yıllık sürenin niteliği konusunda bir belirlemede bulunulmalıdır. Bu
bağlamda sürenin hak düşürücü süre mi yoksa zamanaşımı şeklinde
mi değerlendirmek gerektiği büyük önem taşır.
Kanun koyucu bir hakkın belirli süre geçtikten sonra talep ve ta-
kip edilmemesi konusunda tercihi iki şekilde kullanabilir
78
. Bu süre ya
zamanaşımı olarak ya da hak düşürücü süre olarak öngörülebilir. Za-
manaşımı, belirli bir süre içinde alacaklının alacağını elde etmek husu-
sunda hareketsiz kalması yüzünden borçluya ifadan süresiz kaçınma
hakkı verir
79
. Bir başka ifadeyle zamanaşımı bir borç ilişkisini ve bu
ilişkiden doğan borcun muaccel hale gelmesinden itibaren kanunda
öngörülen belirli bir sürenin geçmesini gerektirir
80
. Hak düşürücü süre
ise, bir borç ilişkisini ve alacak hakkının varlığını değil, bir hukuksal
durumun meydana gelip gelmemesini taraflar arasında bir hakkın do-
ğumuna yol açan hukuksal ilişkinin kurulup kurulmamasını etkiler
81
.
Bir başka ifadeyle, sürenin geçmesi ile hakkın gerçekten düştüğü ku-
rum hak düşürücü süre olacaktır.
78
Kılıçoğlu, s. 847.
79
Oğuzman, Kemal/ Öz, Turgut: Borçlar Hukuku Genel Hükümler, C.I, İstanbul
2011, s. 621
80
Kılıçoğlu, s. 847.
81
Kılıçoğlu, s. 847