TBB Dergisi 107. Sayı

TBB Dergisi 2013 (107)

Mehmet YAYLA

207

ya da teknolojik imkânlar sayesinde saldırıların kimden kaynaklan-

dığı belirlenememektedir.

Aslında siber saldırıda bulunan devletler,

bu hareketlerinin silahlı güç kullanma kapsamında kabul edilebileceği

geleneksel uluslararası hukuk kurallarını ihlal etme endişesi ile kendi-

lerini gizlemekte veya devlet dışı aktörlere bu saldırıları düzenlettir-

mektedirler.

NATO, siber tehdit konusunda en önemli hazırlıkları yapan ulus-

lararası örgüt durumundadır. NATO Antaşması’nın 4. maddesinde,

bölgesel barış, bir üye ülke ulusal güvenliği, sınır bütünlüğü ya da ba-

ğımsızlığı tehlike altına girmesi halinde üye ülkeleri istişare için bir

araya geleceği kabul edilmiş ve siber saldırı durumunda bu madde-

de sayılan durumlarda harekete geçeceğini belirtmiştir.

Bu, aslında

NATO’nun siber saldırıları geleneksel uluslararası hukuk kuralı olan

“müdahale yasağı” kuralına aykırı bulduğunun göstergesi kabul edil-

mektedir. Ekim 2011’de Bakanlar tarafından belirlenen Siber Savunma

Eylem Planı’na göre Siber Savunma Politikası’nda siber tehditler, yeni

Stratejik Kavram doğrultusunda 5. maddede ifade edilen toplu savun-

ma görevini yerine getirmesi için potansiyel kaynak olarak tanımlan-

mıştır. 2012 Chicago Zirvesi Sonuç Bildirisi’nde de sürekli gelişen ve

karmaşıklaşan siber tehditlerle etkin biçimde ve işbirliği içinde müca-

dele edilmesi gerektiği vurgulanmıştır.

NATO, siber güvenlik konusunda önemli mesafe almış olmakla

birlikte, konuyla ilgili temel sorun ortak savunma koşulunu kapsayan

5. maddenin siber saldırıları kapsayıp kapsamayacağıdır. Yani üye ül-

kelerden birinin silahlı saldırı yerine siber saldırıya uğraması halinde,

anlaşmanın bu maddesinin geçerli olup olmayacağı, saldıran ülkenin

en kısa sürede nasıl ortaya çıkarılacağı ve bu ülkeye nasıl karşılık veri-

leceği halen belirsizliğini korumaktadır.

Matthew J. Sklerov, “Solving the Dilemma of State Responses to Cyberattacks:

A Justification for the Use of Active Defenses Against States Who Neglect their

Duty to Prevent”,

Military Law Review

, V.201, 2009, s.74,75.

rr/frd/Military_Law/Military_Law_ Review/pdf-files/201-fall-2009.pdf, erişim

tarihi 15.1.2013.

EurActiv

(4.4.2008). NATO Agrees on Common Approach to Cyber Defence,

yber-defence/article-171377 erişim tarihi 1.11.2010.

Washington’da 4 Nisan 1949 tarihinde imzalan NATO Anlaşması’nın 5. maddesi;

“Taraflar, Avrupa veya Kuzey Amerika’daki üyelerinden biri ya da daha fazla-

sına karşı silahlı bir saldırıyı, anlaşma taraflarının tümüne yapılmış sayacakları