372 / 505
TBB Dergisi 2013 (107)
Hacı KARA
371
6570 sayılı Gayrimenkul Kiraları Hakkında Kanun hükümleri,
yTBK’da kira sözleşmesi düzenlenmesine dâhil edildiğinden, bu özel
Kanuna tâbi kira sözleşmelerinin konusunu oluşturan taşınmazlar,
bu ayırım altında düzenlenmiştir. Bu nedenle, 6570 sayılı Kanun da
yürürlükten kaldırılmıştır
9
. Bu ayırımda yer verilen hükümlerin pek
çoğu, 6570 sayılı Kanunda bulunduğu hâlde, eBK’da mevcut olmayan
hükümlerdir. Meselâ, “Uygulama alanı”, “Kiracının güvence verme-
si”, “Kira bedeli”, “Kira bedelinin belirlenmesi”, “Sözleşmenin sona
ermesi”, “Yeniden kiralama yasağı” ve “Kiracının ölümünde sözleş-
menin sürdürülmesi” kenar başlıklarını taşıyan 339, 342, 343, 344, 346
vd., 355 ve 356 ncı maddeler böyledir. Buna karşılık; “Bağlantılı sözleş-
me”, “Dava açma süresi ve kararın etkisi”, “Kiracı aleyhine düzenleme
yasağı” ve “Aile konutu” kenar başlıklı 340, 345, 346 ve 349’uncu mad-
deler, eBK’da ve 6570 sayılı Kanunda bulunmayan, yeni hükümlerdir.
Kira sözleşmelerinin düzenlenmesinde de, yTBK’nın bütününde oldu-
ğu gibi, Yargıtay kararları ve AB mevzuatı göz önünde tutulmuştur.
Yapılan değişikliklerden bazıları şunlardır:
1) Kira Süresi
300’üncü maddenin
10
birinci fıkrasında, kira sözleşmesinin bir un-
surunu oluşturmamakla birlikte, kira sözleşmesinin sona ermesi bakı-
mından önemli olan kira süresi düzenlenmesi zorunlu görülmüştür.
Böylece, türü ne olursa olsun, tüm kira sözleşmelerinin, belirli veya be-
lirli olmayan bir süre için yapılabileceği belirtilmiştir. Maddenin ikinci
fıkrasına göre:
“Kararlaştırılan sürenin geçmesiyle her hangi bir bildirim
olmaksızın sona erecek kira sözleşmesi belirli sürelidir; diğer kira sözleşmeleri
belirli olmayan bir süre için yapılmış sayılır”
.
2) Kiracı Tarafından Kiralananda Yenilik ve Değişiklik Yapılması
321’inci maddenin
11
birinci fıkrasında, kiracının kiraya verenin
yazılı rızasıyla kiralananda yenilik ve değişiklikler yapabileceği be-
9
6101 sayılı Türk Borçlar Kanunun Yürürlüğü ve Uygulama Şekli Hakkında Kanun
m. 10
10
Maddenin düzenlenmesinde, kaynak İsviçre Borçlar Kanununun 255’inci maddesi
göz önünde tutulmuştur.
11
Maddenin düzenlenmesinde, kaynak İsviçre Borçlar Kanununun 260a maddesi
göz önünde tutulmuştur.