TBB Dergisi 108. Sayı

TBB Dergisi 2013 (108)

Gülüm Bayraktaroğlu ÖZÇELİK

221

Buna karşın, Danıştay’ın bazı kararlarında, ilgilinin sınır dışı edil-

mesi için mutlaka hakkında verilmiş bir ceza mahkûmiyeti kararının

bulunması gerekli görülmemiştir. Bazı durumlarda ilgili hakkında

mahkûmiyet kararı bulunmasa dahi, sınır dışı etme işleminin yapıl-

masını gerektirecek haklı sebeplerin varlığı halinde verilmiş sınır dışı

etme kararı hukuka uygun bulunmuştur

Yukarıda ifade edilen gerekçelerle YUKK’da yer alan söz konusu

hükmün elden geçirilmesi ya da Kanun metninden çıkarılması düşü-

nülebilir. Zira hükümde sayılan suçlardan mahkûm olan kişilerin du-

rumları, her şekilde 54. maddenin 1. fıkrasının yukarıda anılan (a) ben-

di kapsamında değerlendirilebileceği gibi, “

terör örgütü yöneticisi, üyesi,

destekleyicisi veya çıkar amaçlı suç örgütü yöneticisi, üyesi veya destekleyicisi

olmak

”, aynı maddenin aşağıda incelenecek olan (d) bendi çerçevesin-

de kamu düzeni veya kamu güvenliğine aykırılık teşkil edeceğinden

söz konusu sınır dışı etme sebebi kapsamına da sokulabilecektir

3. Türkiye’ye Girişleri, Türkiye’de Bulunmaları, Çalışmaları ve

Türkiye’den Çıkışları Mevzuata Aykırı Görülenler (m. 54(1)(c),(ç),(e),

(f),(g),(ğ),(h),(ı),(j))

YUKK’da hakkında sınır dışı kararı verilecek en

büyük grubu genel bir ifadeyle Türkiye’ye girişleri, Türkiye’de bulun-

maları, çalışmaları ve Türkiye’den çıkışları mevzuata aykırı görülenler

oluşturmaktadır. Bu kişiler, 54. maddenin 1. fıkrasında 9 bent halin-

İnsan Hakları Sözleşmesi’nde Adil Yargılanma”,

Ankara Üniversitesi Siyasal Bilgiler

Fakültesi Dergisi

, Prof. Dr. İlhan Öztrak’a Armağan, 1994, C. 49, S. 1-2, s. 221; GÖL-

CÜKLÜ, F./GÖZÜBÜYÜK, Ş.: Avrupa İnsan Hakları Sözleşmesi ve Uygulaması,

B. 2, Ankara 1996, s. 269. Ayrıca bkz. FEYZİOĞLU, M.: “Suçsuzluk Karinesi: Kav-

ram Hakkında Genel Bilgiler ve Avrupa İnsan Hakları Sözleşmesi”,

Ankara Üni-

versitesi Hukuk Fakültesi Dergisi

, 1999, C. 48, S. 1-4, s. 149-150; ÜZÜLMEZ, İ: “Türk

Hukukunda Suçsuzluk Karinesi ve Sonuçları”,

Türkiye Barolar Birliği Dergisi

, 2005,

S. 58, s. 49-50.

Danıştay 12. Daire, T. 9.2.1970, E. 1968/363, K. 1970/258, Amme İdaresi Dergisi,

1971, C. IV, S. 4, s. 240; Danıştay 12. Daire, T. 9.5.1997, E. 1976/253, K. 1977/1246,

Amme İdaresi Dergisi, C. 11, S. 4, 1978, s. 104-105. Söz konusu kararlar hakkında

bkz. DURAN, s. 20 vd. Aynı konuda bkz. DARDAĞAN KİBAR, E.: “Türk İdari

Yargısında Sınır dışı Etme Kararlarının Ele Alınması”,

Vatandaşlık, Göç, Mülteci ve

Yabancılar Hukukundaki Güncel Gelişmeler

, Türkiye Barolar Birliği Yayınları: 175,

Ankara 2010, s. 532; AYBAY, s. 150.

Bu kimseler bakımından TCK m. 59’un uygulanacağı ve dolayısıyla ayrıca bir dü-

zenlemeye ihtiyaç olmadığı konusunda bkz. MAZLUMDER, s. 6. Kanunun 59.

maddesinin 1. fıkrasının (b) bendinde sayılan eylemlerin kamu düzeni veya kamu

güvenliği açısından tehlike teşkil etmek durumuna karine oluşturacağı görüşü

için bkz. DARDAĞAN KİBAR, Yabancılar ve Uluslararası Koruma Kanunu, s. 65.