TBB Dergisi 111. Sayı

TBB Dergisi 2014 (111)

Caner GÜRÜHAN

143

Yasal düzenlemede belirtilenin aksine, hükmün açıklanmasının

geri bırakılmasında; açıklanması geri bırakılsa dahi bir hüküm verildi-

ğini, bu nedenle kişinin sanık statüsünden çıktığını, denetim süresini

suç işlemeden veya yükümlülüklere uyarak geçiren kişi hakkında ve-

rilen mahkumiyet hükmünün düşürüleceğini, hükmün düşürülmesi

kararının sadece hüküm giymiş kişiler hakkında verilebilmesi nede-

niyle bu kişilere hükümlü demenin daha uygun olduğunu

ya da hük-

mün açıklanmasının geri bırakılması kararının geri bırakma süresince

durma kararı niteliğinde olduğunu

ve koşullarının oluşması halinde

kurumun muhakeme engeli oluşturduğunu ifade eden yazarlar da bu-

lunmaktadır.

Yargıtay ise, sanık hakkında kurulan mahkumiyet hükmünün hu-

kuki bir sonuç doğurmamasını ifade eden ve doğurduğu sonuçlar iti-

bariyle karma bir özelliğe sahip bulunan hükmün açıklanmasının geri

bırakılması kurumunun, denetim süresi içinde kasten yeni bir suçun

işlenmemesi ve yükümlülüklere uygun davranılması halinde geri bı-

rakılan hükmün ortadan kaldırılarak kamu davasının düşürülmesi so-

nucunu doğurması nedeniyle sanık ile devlet arasındaki cezai nitelik-

teki ilişkiyi sona erdiren düşme nedenlerinden birisini oluşturduğu

görüşündedir.

Görüldüğü üzere, CMK’nın 231’inci maddesinin 5’inci fıkrasında

yer alan, kurulan hükmün sanık hakkında hukuki sonuç doğurmadı-

ğına ilişkin düzenleme farklı şekillerde anlaşılabilmektedir. Ancak bu

durumun yalnızca öğretideki farklı yorumlardan kaynaklandığı söy-

lenemez. Kanunda da düzenlemenin getiriliş amacı ile bağdaşmayan

hükümler yer almaktadır. CMK’nın 325’inci maddesinin ilk fıkrasın-

da, cezaya veya güvenlik tedbirine mahkûm edilmesi hâlinde, bütün

yargılama giderlerinin sanığa yükleneceği belirtildikten sonra, ikinci

ve Uygulamalı Ceza Muhakemesi Hukuku, Seçkin Yayıncılık, 4. Baskı, Ankara,

Ekim 2012, s. 565-566.

Süheyl Donay, Ceza Yargılama Hukuku, Beta Basım Yayım Dağıtım, 2. Baskı, İs-

tanbul 2012, s. 326-327; Yazar ayrıca, “Esasında burada bir mahkumiyet vardır ve

hatta bu mahkumiyet fiilen açıklanmaktadır, ... mahkumiyet hükmü duruşmayı

takip eden herkes tarafından duyulmaktadır” şeklinde görüş ileri sürmüştür.

Centel-Zafer, s. 718; İpek, s. 21; Özbek-Kanbur-Doğan-Bacasız-Tepe, s. 706; Aksi

yönde, Ünver-Hakeri, s. 257-258.

Bkz. Yargıtay Ceza Genel Kurulu’nun 29/09/2009 tarih ve 2009/4-130 E. -

2009/213 K. sayılı kararı.