TBB Dergisi 111. Sayı

Adil Yargılamayı Etkilemeye Teşebbüs Suçu (TCK M. 288)

d. Mağdur

Adil yargılama yapılmasında tüm toplumun menfaati olduğu için

mağdur kamu kabul edilmelidir. Ayrıca aleyhine işlem, karar ya da

beyanda bulunulmasına çalışılan kişi veya kişiler de mağdur olarak

kabul edilmelidir.

2. Manevi Unsur

Adil yargılamayı etkilemeye teşebbüs suçu kanunda aksi düzen-

lenmediği için ancak kasten işlenebilir. Kast aleniyeti de kapsamalıdır.

Aynı zamanda fail hukuka aykırı bir karar vermesi veya işlem tesis

etmesi ya da gerçeğe aykırı beyanda bulunması için yargı görevin ya-

panı, bilirkişiyi veya tanığı etkileme amacı taşımalıdır. İngiliz huku-

kunda da R v. Payne

davasında belirtildiği üzere yapılan bir yayının

adil yargılamayı etkileme suçunu oluşturabilmesi için failin kastı açık-

ça yürümekte olan bir davayı etkilemeye yönelik olmalı veya bu husus

fail tarafından en azından hesaba alınmalıdır.

Suçun oluşumu için

“hukuka aykırı olarak etkileme”

söz konusu ol-

malıdır. Yani suç tanımında hukuka aykırılık ibaresine açıkça yer ve-

rilmiştir. Bir görüşe göre, bu takdirde failin kastı hukuka aykırılığı da

kapsamalıdır.

Diğer bir görüşe göre ise, suç tipinde açıkça hukuka

aykırılığa yer verildiği durumlarda, hukuka aykırılığa ilişkin belirle-

me suç tipindeki belirli bir unsura ilişkin ise failin kastının bu hususu

da kapsaması gerekmekte ise de; hukuka aykırılık suç tipinin tümüne

yönelik ise, kastın ayrıca hukuka aykırılığa yönelik olmasına ihtiyaç

yoktur. Buradaki sorun haksızlık bilincine ilişkindir.

Bir başka görü-

şe göre hukuka aykırılık suç tipindeki bir durumun niteliğine yönelik

ise hukuka aykırılık da suçun bir unsurudur ve failin kastı bu unsu-

ru da kapsamalıdır fakat diğer durumlarda bu kavram gereksiz yere

kullanılmaktadır ve failin kastının bunu kapsaması gerekmez.

Yine

bu tür durumlarda suçun ancak doğrudan kastla işlenebileceği de ile-

‘[1896] i Q.B. 577.

Kayıhan İçel, Füsun Sokullu-Akıncı, İzzet Özgenç, Adem Sözüer, Fatih S.

Mahmutoğlu, Yener Ünver, İçel Suç Teorisi, İstanbul, 2000, s. 110, 111.

Koca/Üzülmez, a.g.e., s. 99.

Hakan Hakeri, Ceza Hukuku Genel Hükümler, Ankara, Adalet Yayınevi, 2012, s.

245.