

Yeşilçam’dan Popüler Hukuk Kültürüne Mesajlar
346
Selma:
Anne.
Zeynep:
Evet kızım asamazlar çünkü katil benim… (Gönülden Yaralı-
lar-1973)
Yukarıda vurgulandığı gibi son dakika tanıkları Yeşilçam melod-
ramları mahkeme sahnelerinin vazgeçilmezidir denilebilir. Bu son da-
kika tanıkları “durunnn…” sözüyle konuşmaya başlarlar ve bu sözü
duyan ve o ana kadar nefesini tutmuş film seyircisi hep birlikte nefe-
sini bırakır:
Arzu:
(Ayağa fırlayıp bağırarak) Durun katil benim…(Katiller De Ağ-
lar-1966)
Son dakika tanıklarının beyanları ile hükümler kurulur. Bu tanık-
ların söylediklerinin doğruluğu araştırılmaz, beyanlar değerlendiril-
mek üzere dosya hükümden önce incelenmeye alınmaz. Son dakika
tanıkları hep doğruyu söylerler.
3.7.İzleyiciler
Yeşilçam melodramlarında izleyicinin görevi bazen şaşırmak,
bazen mahkemenin kararına alkış tutarak onay vermektir. Bazen de
izleyiciler, yargılama esnasında sanığa, tanığa, savcıya, hâkime mü-
dahale ederler. Davaya müdahale eden duruşma salonundaki izleyici,
film seyircisinin yapmak istediğini yapar. Bu müdahil izleyici aslında
tüm gerçekleri bilen ama bir nedenle konuşamayan, son anda engelle-
ri kalkıp gerçekleri açıklayacak olan kişidir.
Film seyircisinin bir buçuk saate yakın süreyle ayrılanlar kavuş-
sun, kötüler cezalandırılsın ya da cezalarını bulsun, yanlış anlamalar
giderilsin beklentisi hâkimin kararıyla karşılanır. Bu esnada muhte-
melen film seyircisi sinema salonunda da kararı alkışlıyordur, duruş-
ma salonundaki izleyici gibi. Bu alkış hükme kamuoyu vicdanında
meşruiyet kazandırır:
Osman:
(Ağlayarak) Buda mı gol değil adaletine insanlığına kurban ola-
yım Hâkim Bey, Bu da mı gol değil?
Hâkim:
(Elindeki dosyanın kapağını kapatırken elini masaya vurarak
yüksek sesle) Gool!
(Seyirciden alkış gelir, Filiz ile Osman sarılırlar, Mutlu son) (Şakayla Ka-
rışık-1965)