TBB Dergisi 114. Sayı

Türk Hukukunda Tebligata İlişkin Güncel Sorunlar ve Çözüm Önerileri

246

niş bir içeriğe sahiptir

. Yerleşim yeri, bir kimsenin sürekli kalma ni-

yetiyle oturduğu yerdir (TMK. m. 19,I). Bilinen son adresin süreklilik

arz etmesi, kişinin orada oturması gerekmez. İlgilinin iş yeri adresi,

bilinen son adres niteliği taşıyabilir. Bilinen en son adresin tespitinde,

tebliğ isteyenin beyanı, muhatabın veya diğer ilgililerin bildirimleri ya

da mevcut belgeler esas alınır

Bilinen son adresin tespitinde yaşanan güçlükler, tebligatın yapıl-

masını engellemekte, gecikmelere yol açmaktadır

. Doktrinde, tebli-

gatın sokak, sinema, lokanta vs. gibi her yerde yapılabilmesine ilişkin

değişiklik yapılması önerilmiştir

. Tebligatın yapılabileceği yere iliş-

kin sınırlamanın kaldırılması, tebligat yapılmasını kolaylaştıracaktır.

Muhatabın bulunduğu her hangi bir yerde tebligat yapılması, özellikle

düzenli bir adresi bulunmayan, sürekli olarak adres değiştiren kişiler

bakımından ihtiyaç duyulan bir düzenlemedir.

Bilinen en son adresin tebligata elverişli olmadığının anlaşılması

veya tebligat yapılamaması hâlinde, muhatabın adres kayıt sisteminde

bulunan yerleşim yeri adresi, bilinen en son adresi olarak kabul edilir

ve tebligat buraya yapılır (Teb. K. m. 10, II). Adres kayıt sisteminde ad-

res girişleri tamamlanmadan bu hükmün kabul edilmesi eleştirilmek-

tedir

. Adres kayıt sisteminde çeşitli sebeplerle adresi bulunmayan ya

da adres bilgisi yanlış veya eksik kayıt edilmiş vatandaşlar bakımdan

bu hüküm hak kayıplarına yol açmaktadır. Hak kayıplarının engel-

lenmesi bakımından vatandaşların adres kayıt sistemindeki bilgilerini

güncellemeleri konusunda uyarılması gerekmektedir.

Gösterilen adres muhatabın adres kayıt sistemindeki adresi olup,

muhatap o adreste hiç oturmamış veya o adresten sürekli olarak ay-

rılmış olsa dahi, tebliğ memuru tebliğ olunacak evrakı, o yerin muhtar

veya ihtiyar heyeti azasından birine veyahut zabıta amir veya memur-

larına imza karşılığında teslim eder ve tesellüm edenin adresini ihtiva

Berkin., Tatbikatçılara Medeni Usul Hukuku Rehberi, İstanbul 1981, s. 345; Üstün-

dağ, s. 430.

Borçluya ait adresin, alacaklının takdiri ile belirleniyor olması tebligatın muhatap

borçluya ulaşamaması riskini doğurmaktadır. Bkz. Şeker, Hilmi: “Uyum’un Takip

Versiyonu, Yenilik mi Yinelemek mi?”, ABD. 2012/3, s. 380.

Muşul, s. 13.

Muşul, s. 17; Kavasoğlu, s. 92; Durman, s. 76.

Akil, s. 255; Özbay, s. 138.