172 / 449
TBB Dergisi 2016 (116)
Hayrettin YILDIZ
171
ği görüşündedir
155
. Zira böyle durumlarda mağdurun tek suçu beraber
yaşadığı toplumun bir ferdi olmaktır. Kişilerin kendilerinin meydan
vermediği, yol açmadığı ve iki taraf arasındaki çatışmadan dolayı uğ-
radıkları zararın da onların üstlerinde bırakılması hakkaniyete uygun
düşmeyecektir
156
.
B. Danıştay İçtihadına Karşı Olanlar
Danıştay’ın illiyet bağı aramadan sosyal risk ilkesini uygulayarak
idareyi oluşan zarardan sorumlu tuttuğu kararları en sert biçimde eleş-
tiren doktrin üyesi Gözler’dir. Gözler, ayrıntılı bir biçimde Danıştay’ın
görüşünü gerekçelendirmek için ileri sürdüğü argümanların hepsi-
nin yanlış olduğunu ileri sürmekte ve karşıt görüşünün nedenlerini
de aynı detaylı yaklaşımla açıklamaktadır
157
. Bu açıdan, Danıştay ka-
rarlarında yer alan “önlemekle yükümlü olduğu halde önleyemediği”
tümcesinin kusur sorumluluğunu çağrıştırdığını ve Danıştay’ın kusu-
run olduğu yönünde görüş bildirip kusursuz sorumluluğa hükmet-
me çelişkisini gösterdiğini ileri sürmektedir
158
. Ayrıca, İlliyet bağı hem
kusur sorumluluğunda hem de kusursuz sorumlukta aranır, ve bu
durumun Danıştay kararlarındakinin aksine istisnası yoktur. Kimse
kendisinin değil de bir başkasının yol açtığı zarardan sorumlu tutu-
lamaz
159
. Eğer gerçek sorumlu tespit edilemiyorsa
casum sentit dominis
ilkesi gereğince zarara uğrayan zarara kendisi katlanmalıdır
160
.
Gözler, aynı şekilde kassame gibi kolektif sorumluluk anlayışına
dayandırılan görüşleri de, bu yönde bir uygulamanın ilkel olacağından
bahisle reddetmektedir
161
. Keza Danıştay kararlarında geçtiği üzere il-
liyet bağı şartına “hakkaniyet”in sağlanması amacıyla istisna getirile-
mez. Bu durumda şöyle bir soru yöneltmektedir; terör kurbanlarının
zararlarının karşılanması hakkaniyet düşüncesine uygun ise adi ci-
nayet kurbanlarının uğradığı zararlar neden hakkaniyet düşüncesiyle
155
Savaş Tek, “İdare Hukukunda İdarenin Sorumluluğu”,
Türkiye Adalet Akademisi
Dergisi,
Sayı 1, Ankara, 2010, s. 328.
156
Ibid., s. 330.
157
Gözler, İdare Hukuku, op.cit, s. 1231-1235.
158
Ibid., s. 1232.
159
Ibid.
160
Ibid., s. 1216 ve 1222.
161
Ibid., s. 1233.