219 / 449
İdarî Yargıda Belirsiz Tam Yargı Davası İhtimâli
218
davasındaki bu miktar geçici talep sonucudur ve en geç tahkikat aşa-
masının sonunda kesin talebe dönüştürülmelidir. Hukuk Muhakeme-
leri Kanunu, “tahkikat sonucu alacağın miktarı veya değerinin tam ve
kesin olarak belirlemenin mümkün olduğu anda” geçici talebin kesin
talebe dönüştürülmesine imkân tanımaktadır (HMK m. 107/2). Ancak,
bu anı kesin olarak davacı tespit edecek, hâkim tarafından bu amaçla
süre verilmesi söz konusu olmayacaktır
13
. Kesin talebin bildirilmemesi
hâlinde, hâkim, geçici talep olan asgari miktarı esas alarak karar ve-
recektir
14
.
II. İDARÎ YARGIDA TAM YARGI DAVASI
A. Genel Açıklama
İdarî yargıda genel anlamda iki tür dava bulunmaktadır. Bunlar-
dan ilki olan iptal davaları idare hukukuna özgü bir dava türü olup,
bu dava ile idarî işlemin hukuka aykırı olup olmadığı incelenir
15
. İstis-
naen idarî sözleşmeler de iptal davasına konu olabilmektedir
16
. Diğer
bir dava türü olan tam yargı davaları ise idarî eylem ve işlemlerden
zarar
17
görenler tarafından, bu zararın giderilmesi talebiyle açılan
davalardır
18
. Bu bakımdan, idare hukukundaki iptal davasının bir
13
Pekcanıtez, s. 52; Pekcanıtez-Atalay-Özekes, s. 459.
14
Pekcanıtez, s. 52; Pekcanıtez-Atalay-Özekes, s. 456; Simil, s. 268.
15
Sıddık Sami Onar, İdare Hukukunun Umumî Esasları, III. Cilt, 3. Baskı, İsmail
Akgün Matbaası, İstanbul 1966, s. 1770; Gözübüyük A. Şeref/Tan
Turgut, İdare
Hukuku, C. II, 7. Baskı, Turhan Kitabevi, Ankara 2014, s. 248; Tan Turgut, İdare
Hukuku, Turhan Kitabevi, Ankara 2011, s. 734, 747 vd.; Zabunoğlu Yahya Kazım,
İdare Hukuku, C. II, Yetkin Yayınları, Ankara 2012, s. 217.
16
Gözübüyük/Tan, s. 249-251; Tan, s. 761; Gözler
Kemal, İdare Hukuku, C. II, 2.
Baskı, Ekin Yayınevi, Bursa 2009, s. 220 vd.; Çağlayan Ramazan, İdarî Yargılama
Hukuku, 3. Baskı, Seçkin Yayıncılık, Ankara 2013, s. 339.
17
İdarî işlem ve eylemler nedeniyle mahrum kalınan kar gibi muhtemel zararlar
somut ve gerçekleşmiş bir zarar olarak kabul edilmemekte; bu durumlarda
ihtimal ve varsayıma dayanarak tazminata hükmedilemeyeceği sonucuna
varılmaktadır. Bkz. Gözübüyük/Tan, s. 683; Güran Sait, “Türk İdare Hukukunda
Tazminat Miktarının Saptanması”, Sorumluluk Hukukunda Yeni Gelişmeler III
Sempozyumu, Ankara 12-13 Mayıs 1979, İstanbul 1980, s. 155; Ergen Cafer, İdari
Yargı Davaları, Seçkin Yayıncılık, Ankara 2008, s. 548; Danıştay 8. D., 18.11.1997, E.
1995/376, K. 1997/3431 (Kazancı Bilişim-İçtihat Bilgi Bankası).
18
Onar, s. 1797; Gözler Kemal/Kaplan Gürsel, İdare Hukuku Dersleri, 12. Baskı, Ekin
Yayınevi, Bursa 2012, s. 839; Çağlayan, İdarî Yargılama, s. 467; Candan
Turgut,
Açıklamalı İdari Yargılama Usulü Kanunu, 5. Baskı, Adalet Yayınevi, Ankara 2012,
s. 62; Şahiner Muhammed Emin/Pinegöz Aysun, İdari Yargılama Usulü Kanunu,
Bilge Yayınevi, Ankara 2013, s. 44.