

TBB Dergisi 2015 (118)
Ahmet KAYA / H. Ebru ERDOST ÇOLAK
117
ile cinsiyet faktörü arasında anlamlı bir farklılığın olmadığı bulgusu,
bu araştırmada ortaya çıkan sonucu desteklemektedir.
Ortaya çıkan bir başka önemli bulgu ise hâkim ve savcılardan hiç-
birinin “Doğrudan Cinsel Tacize Uğrama” ve “Fiziksel Zarar Görme”
davranışlarına maruz kalmadığı sonucudur. Bu davranış türü genelde
en az görülen mobbing davranışlarıdır ve bu araştırmada ortaya çıkan
sonuç literatürdeki diğer sonuçlarla desteklenmektedir. Fiziksel şiddet
ve cinsel taciz içeren davranışların yaygın olmamasının nedeni, bu tür
davranışların yasalarca net bir şekilde yasaklandığı, cezai yaptırım-
ların açık olduğu ve aynı zamanda bu davranışların ispatının diğer
mobbing davranışlarına oranla daha kolay yapıldığı gerekçeleriyle
açıklanabilir.
Literatürde en çok yapılan mobbing türünün üstler/amirler tara-
fından yapılan “Yukarıdan Aşağıya Mobbing” türü olduğu görülmek-
tedir. Matthiesen
52
, Tutar
53
, Hogh ve Dofradottir
54
, Pearson
55
ve daha
birçok araştırmacı yaptıkları araştırmalarında en yaygın mobbing tü-
rünün yukarıdan aşağıya doğru yapılan mobbing türü olduğunu sap-
tamışlardır. Bu durum, güç erkinin kötüye kullanılması; amirin, astı
konumundaki kurbanın başarısını, bilgisini ve yeteneklerini kıskan-
ması veya mağdurun bu özelliklerini, geleceği için bir tehdit olarak
algılaması; kurbanla aynı politik görüşü paylaşmaması; amirin zevk
arayışı içinde olması veya kurban üzerinden egosunu tatmin etme ça-
bası gibi gerekçelerle açıklanabilir. Bu araştırmada en yaygın mobbing
türünün yukarıdan aşağıya yapılan mobbing türü olduğu bulgusu,
literatürdeki diğer birçok araştırma bulgularıyla desteklenmektedir.
Araştırmada ayrıca mobbing türleri ile mobbingle mücadelede başvu-
rulan yöntemler arasındaki farklılık incelenmiş ve herhangi anlamlı
bir farklılık bulunmamıştır.
52
Stig Berge Matthiesen, “
Bullying at Work: Antecedents and Outcomes
”, The Degree
Philosophiae Doctor(Ph D) , Norway: University of Bergen, s. 32, 2006.
53
Hasan Tutar, İş Yerinde Psikolojik Şiddet, Ankara: Platin Yayınları, 2004,s.91.
54
Annie Hogh ve Andrea Dofradottir, “Coping with Bullying in the Workplace”,
European Journal Of Work Organisational Psychology, V.10, N.4, 2001, s. 490.
55
David C. Yamada, “The Phenomenon of “Workplace Bullying” and the Need for
Status-Blind Hostile Work Environment Protection”, Georgetown Law Journal,
V.88, N.3, 2000, s.475.