

TBB Dergisi 2015 (118)
Ali Tanju SARIGÜL
155
Sanığın geçmiş hayatı değerlendirirken, geçmişte önemli sayılabi-
lecek bir ceza alıp almadığı;
99
yaşam şartları değerlendirilirken, aile ve
meslek yaşamı, sosyal statüsü
100
(soziale Einordnung)
göz önünde tutul-
maktadır. Ayrıca sanığın davaya konu eylemi sonrası pişman olup ol-
madığı, mağdurun zararını karşılayıp karşılamadığı ya da en azından
karşılama isteğinin olup olmadığı gibi
101
hususlar da göz önüne alın-
makta ve sanığa ilişkin tüm bu veriler, mahkemece bir bütün halinde
değerlendirilmektedir.
102
Erteleme kapsamında fail hakkında yapılan
öngörü ile hükmün açıklanmasının geri bırakılması yönünden yapılan
öngörü büyük ölçüde örtüşmektedir.
103
Tespit edilen olgular
(Tatsachen)
için
in dubio pro reo
ilkesi geçerli-
dir.
104
Burada olgulardan hareket ederek sanığın bir daha suç işleyip
işlemeyeceğine ilişkin bir sonuca varılmaktadır.
105
Bu nedenle sanığın
bir daha suç işleyip işlemeyeceğine ilişkin değerlendirmenin olumlu
ya da olumsuz olmasına esas alınan ölçütlerin hatasız olarak tespit
edilmiş olması gerekmektedir ve bu tespitler kanun yolu merciince de
denetlenmektedir.
106
Burada yapılan değerlendirme, kişinin bir daha suç işlemeyeceği-
ne ilişkin bir kesinliğe ulaşılmasını gerektirmemektedir. Tespit edilen
olgulara göre bir daha suç işlemeyeceği ihtimali, diğer ihtimale göre
daha yüksek görülüyorsa, hükmün açıklanmasının geri bırakılması
için bu yeterlidir.
107
Kişiye yönelik bireysel değerlendirme yapılması gerektiğinden,
benzer örneklerden sonuca gidilmesi kabul edilmemektedir.
108
Yapı-
lacak öngörü, kişinin önceki yaşamını ve özellikle cezalarını
(Vorstra-
99
Koblenz VRS 40, 96; 51, 429.
100
Fischer, s.486.
101
Sadece, sanığın eylem sonrası pişman olmaması ya da zararın karşılanmaması,
olumsuz değerlendirme için yeterli kabul edilmemektedir. Bkz. StV 98, 482; 99,
602; NStZ-RR 03, 264; BGH 5, 238. Ancak, genel değerlendirmede birer ölçüt
olarak değerlendirilebilir. (BGHR 56 III Vert.12).
102
Fischer, s.486.
103
Fischer, s.486.
104
MDR 73, 900; Bay StV 89, 395; Kühl, s.358.
105
Kühl, s.358.
106
NStZ-RR 98, 327.
107
NStZ 97, 594; NStZ-RR 05, 38; Kühl, s.358.
108
Düsseldorf JR 88, 72; Kühl, s.358.