119

Danıştay İçtihatları Birleştirme Usulünün Formel İşleyişi Üzerine

142

lünü işletmekte çekingen davrandığı da bir gerçektir. Rakamsal veri-

lere bakıldığında bu gerçek daha yalın bir şekilde ortaya çıkmaktadır.

Kurul, 1965-2015 tarihlerini kapsayan son 50 yıl içinde sadece 90 baş-

vuruyu esastan incelemiştir. Bu rakam, usulün kendisinden beklenen

amacı yerine getirmekten çok uzak olduğunu açık bir şekilde ortaya

koymaktadır.

Formel işleyişine pozitif düzenlemede yer verilmemesi ve geniş

bir inisiyatifin Danıştay’a bırakılması, içtihatları birleştirmenin etkin

bir şekilde işletilememesinin temel nedenini oluşturmaktadır.

İstinaf incelemesinin kabul edilmesinden sonra, bölge idare mah-

kemelerinde kesinleşen kararlar aleyhine bu usulün işletilmesi yerin-

dedir. Bununla birlikte, hiç olmazsa Danıştay Başkanı ve Başsavcısına

da bölge idare mahkemesi kararları aleyhine içtihatları birleştirme

usulünü işletme olanağı sunulması ve bölge idare mahkemesi başkan-

larının Kurul üyesi olarak kabul edilmesi gerekmektir.

Kaynakça

Bilgin Arif, “Anayasa Düzenimizde Tevhidi İçtihat Müessesesinin Yaşama Şansı”, İs-

tanbul Barosu Dergisi, İstanbul 1972, C. 27, S. 3, s. 592-59.

Çoşkun M. Kürşak, “İçtihatların Birleştirilmesi”,

Ankara Barosu Dergisi

, Ankara 2001,

S. 1, s. 87-146.

Devellioğlu Ferit, Osmanlıca-Türkçe Ansiklopedik Lügat, Doğuş Matbaası, Ankara, 1970.

Duran Lütfi, “Danıştay’ın İçtihatları Birleştirme Uygulaması”,

Ankara Üniversitesi Si-

yasal Bilgiler Fakültesi Dergisi

, Ankara 1972, C. 27, S. 3, s. 419-441.

Hafızoğulları Zeki ve Özen Muharrem, Türk Ceza Hukuku Özel Hükümler: Kişilere

Karşı Suçlar, 3. baskı, US-A Yayıncılık, Ankara, 2013.

Işıklar Celal, “İdari Yargıda İçtihatların Birleştirilmesinin Hal ve Şartları”,

Türkiye

Adalet Akademisi Dergisi

, Ankara 2013, Y. 4, S. 14, s. 467-500.

İnan Atilla, “Genel Olarak İçtihatları Birleştirme Kurumu ve Sayıştay’da İçtihatları

Birleştirme”,

Yargıtay Dergisi

, Ankara 1984, C. 10, S. 1-2, 1984, s. 55-69.

Kuru Baki, Hukuk Muhakemeleri Usulü, C. V, 6. baskı, Demir Demir Yayıncılık, İs-

tanbul, 2001.

Onar Sıddık Sami, İdare Hukukunun Umumi Esasları, C. I, 3. baskı, İsmail Akgün

Matbaası, İstanbul, 1966.

Özcan Hüseyin, Ansiklopedik Hukuk Sözlüğü, 7. baskı, Alfa Basım, İstanbul, 1993.

Tuncay Aydın H., İdare Hukuku ve İdari Yargının Bazı Sorunları, Danıştay Başkanlı-

ğı Yayınları, No. 14, Ankara, 1972.

Tuncay Aydın H., Özdeş Orhan ve Başpınar Recep, “İdari Yargılama Usulü”, Yüzyıl

Boyunca Danıştay, Türk Tarih Kurumu Basımevi, Ankara, 1968, s. 599-729.

Yılmaz Ejder, Hukuk Sözlüğü, 7. baskı, Yetkin Yayınları, Ankara, 2002.

Zeybek Ali Cavit, “Yargı İçtihatlarının Hukuk Kaynağı Olarak Değeri ve Yeri”,

Danış-

tay Dergisi

, Ankara 1988, S. 68-69, s. 46-109.