496 / 617
TBB Dergisi 2015 (120)
Koray GÜVEN
495
I. KARAR
5
A. OLAY VE HUKUKİ SÜREÇ
Almanya’da faaliyet gösteren yumurta üreticisi Gut Springendeide
GmbH isimli firma, marketlerle satılan onlu yumurta paketlerini üzer-
lerinde “6-Korn – 10 frische Eier” (6 tahıllı, 10 taze yumurta) ibaresi ile
piyasaya sunmaktadır. Paketlere iliştirilen bir nota göre, yumurtaların
elde edildiği tavuklar bu tahıllar ile beslenmekte, bu beslenme biçimi
sayesinde yumurtalar daha sağlıklı ve lezzetli olmaktadır.
6
Münster
şehrindeki gıda denetleme ofisi, bu ibarenin ve notun kaldırılması için
üst üste uyarılarda bulunduktan sonra para cezası yaptırımı uygular.
Bu cezaya karşı kanun yoluna başvuran Gut Springenheide, ilk derece
mahkemesi tarafından haksız bulununca temyiz yoluna gider. Tem-
yiz mahkemesinin de ilk derece mahkemesi kararını onaması ile olay
Bundesverwaltungsgericht (Federal İdare Mahkemesi)’in önüne gelir.
ABAD’ın kararında açıklık bulunmamakla beraber, kanun sözcü-
sünün görüşünden, cezanın ve cezayı haklı bulan mahkemelerin ge-
rekçesi şöyle anlaşılmaktadır: Temyiz mahkemesine göre, söz konusu
ibare ve not, tüketiciler açısından “tahıllar için heves” yaratıp yumur-
taların özel olduğu izlenimi uyandırmaktadır. Bununla beraber, tem-
yiz mahkemesi bu yumurtaların piyasadaki diğer yumurtalardan hiç-
bir üstünlüğü olmadığına ikna olmuştur.
7
B. ABAD’A YÖNELTİLEN SORULAR
Bundesverwaltungsgericht konunun tüketici ölçütü ile ilgili ol-
duğu sonucuna vararak, ön karar başvurusunda bulunarak şimdiki
adıyla ABAD’a şu soruları yöneltir:
“1.
...satışları teşvik etmek için kullanılan ifadelerin yanıltıcı olup
olmadığı belirlenirken; tüketicilerin gerçek beklentileri mi yoksa yal-
nızca hukuki yoruma açık nesnel bir alıcı ölçütü mü benimsenmelidir?
2.
Eğer tüketicinin gerçek beklentileri dikkate alınmalı ise iki soru
daha ortaya çıkar:
5
ABAD’ın 16 Temmuz 1998 tarihli kararı: Case C-210/96 sayılı Gut Springenheide
ve Tusky v. Oberkreisdirektor Steinfurt
6
Kanun Sözcüsü Mischo’nun 12 Mart 1998 tarihli görüşü: Gut Springenheide ve
Tusky v. Oberkreisdirektor Steinfurt s. 4660
7
a.g.e. s. 4675