dergi-121

TBB Dergisi 2015 (121)

R. Murat ÖNOK

163

(ve doğal) niteliği veya sıfatı suçun tipik bir unsurudur; bu vasfı taşı-

mayanlarca suçun işlenmesi mümkün değildir.

B. Mağdur

Her üç fıkra açısından da, belirli veya belirlenebilir kişi(ler)in var-

lığı aranmamaktadır; zira suçun düzenlendiği Kısım’dan da anlaşıla-

cağı üzere, yasaklanan davranışların genel olarak toplumu tehdit etti-

ği kabul edilmektedir.

C. Suçun Maddi Konusu

Suçun maddi konusundan kasıt, suçun üzerinde işlendiği, hare-

ketin yöneldiği şey (kişi veya nesne) dir.

TCK m. 179 bakımından da

suçun konusu, trafik düzeni veya güvenliğidir.

Suç ancak trafik düzeni içerisinde işlenebileceğine göre, öncelikle,

her üç fıkra bakımından trafik kavramının anlamı açıklanmalıdır.

Bunu, 2918 sayılı Karayolları Trafik Kanunu m. 2 ve 3’e göre belirlemek

gerekir. Bu durumda, trafik, “

Yayaların, hayvanların ve araçların karayol-

ları üzerindeki hal ve hareketleri

”ni, karayolu ise “

Trafik için, kamunun ya-

rarlanmasına açık olan arazi şeridi, köprüler ve alanlar

”ı ifade eder.

Bu bakımdan, umuma açık olmayan yerlerde bu suç işlenemez.

Keza, sadece belirli kişilerin izin alarak girebileceği yerler (örneğin, iş-

s. 147. Kıyaslayınız Arslan/Azizağaoğlu, s. 750; Koca, s. 107; Çakmut, s. 76 ve Par-

lar/Hatipoğlu, s. 1361 (yazarlara göre herkes fail olabilir). Alman Hukukundaki

benzer § 316 hükmünün bizzat işlenebilen suçlardan olduğuna dair bkz. Bernd

Heinrich (ed. Yener Ünver); Ceza Hukuku Genel Kısım-I, Ankara, 2014, kn. 176.

Artuk/Gökcen/Yenidünya, s. 268; Öztürk/Erdem, kn. 260; Hakeri, s. 140; Özbek

ve diğerleri, s. 221; Koca/Üzülmez, s. 105-106.

Çakmut, s. 775.

Artuk/Gökcen/Yenidünya, Ceza Genel, s. 280; Nur Centel/Hamide Zafer/Öz-

lem Çakmut, Türk Ceza Hukukuna Giriş, 8. Bası, İstanbul, 2014, s. 218; Nevzat To-

roslu, Ceza Hukuku Genel Kısım, 18. Baskı, Ankara, 2012, s. 103; Timur Demirbaş,

Ceza Hukuku Genel Hükümler, 10. Baskı, Ankara, 2014, s. 540; İzzet Özgenç, Türk

Ceza Hukuku Genel Hükümler, 10. Bası, Ankara, 2014, s. 206; Koca/Üzülmez, s.

169; Hakeri, s. 143; Zeki Hafızoğulları/Muharrem Özen, Türk Ceza Hukuku Ge-

nel Hükümler, 5. Baskı, Ankara, 2012, s. 233; Zafer, s. 152.

Bu konuda geniş bilgi için bkz. Kılıçarslan İsfen, s. 79 vd.

Banket ve kaldırımlar da bu kapsamdadır (Çınar, Sempozyum, s. 667).

Koca, s. 102; Çınar, Sempozyum, s. 666-667; Soyer Güleç, s. 170; Kılıçarslan İsfen,

s. 79.