dergi-121

Trafik Güvenliğini Tehlikeye Sokma Suçu (TCK m. 179)

164

yeri çalışanlarına özgü park alanı) bu kapsamda değildir.

Buna karşı-

lık, orman, köy, tarla ve yayla yolları da, kamuya açık olmak kaydıyla,

karayolu tanımına dâhildir.

Keza, dükkân ve alışveriş merkezleri gibi

yerlere ait otoparklar da kamuya açık alan olarak kabul edilmelidir.

D. Fiil

I. TCK m. 179/1

TCK m. 179/1 bakımından fiil, 1) kara, deniz, hava veya demiryo-

lu ulaşımının güven içinde akışını sağlamak için konulmuş her tür-

lü işareti “değiştirmek”, “kullanılamaz hâle getirmek”, “konuldukları

yerden kaldırmak”, 2) “yanlış işaretler vermek”, 3) “geçiş, varış, kalkış

veya iniş yolları üzerine bir şey koymak”, ya da 4) “teknik işletim sis-

temine müdahale etmek” olarak, seçimlik hareketler biçiminde sayıl-

mıştır. Görüldüğü gibi, suçun hangi hareketlerle işlenebileceği husu-

sunda kanuni tanımda bir özelleştirme yapıldığı için,

bağlı hareketli

bir suç; kanuni tanımda gösterilen birden fazla hareketten herhangi

birinin yapılmasıyla suç oluştuğu için,

seçimlik hareketli bir suç söz

konusudur.

En önemlisi, bir somut tehlike suçu söz konusudur:

se-

Çınar, Sempozyum, s. 667; Soyer Güleç, s. 176. Oysa, Alman Hukukunda bunlar

da trafik alanı olarak kabul görmektedir (Kılıçarslan İsfen, s. 80).

Çınar, Sempozyum, s. 667.

Kılıçarslan İsfen, s. 79.

TCK terminolosine uygun olarak (bkz. örneğin, m. 8/1, c. 2 ve m. 44), fiil kavramı

“hareket” anlamında (bu yönde Özgenç, s. 159; Artuk/Gökcen/Yenidünya, Ceza

Genel, s. 213; Koca/Üzülmez, s. 80; Hamide Zafer, Ceza Hukuku Genel Hükümler

(TCK m. 1-75) Ders Kitabı, 4. Bası, İstanbul, 2015, s. 180 vd.) kullanılmıştır. Kıyas-

layınız Hakeri, s. 154; Özbek ve diğerleri, Ceza Genel, s. 222 vd. (“eylem”); De-

mirbaş, s. 213; Hafızoğulları/Özen, Ceza Genel, s. 194 (yazarlar, fiil (veya eylem)

terimini hareketi de kapsayan bir üst kavram olarak kullanmaktadır). Yine bkz.

ve kıyaslayınız Toroslu, s. 124 vd. (yazar, üst başlık olarak “davranış” terimini

kullanmakta, icrai davranışa ise “hareket” demektedir).

Artuk/Gökcen/Yenidünya, Ceza Genel, s. 242; Toroslu, s. 131; Kayıhan İçel, Ceza

Hukuku Genel Hükümler, 6. Bası, İstanbul 2014, s. 256; Centel/Zafer/Çakmut,

Ceza Genel, s. 246; Öztürk/Erdem, kn. 284; Demirbaş, s. 221; Özgenç, s. 164; Hakeri,

s. 163; Koca/Üzülmez, s. 114; Özbek ve diğerleri, Ceza Genel, s. 237; Zafer, s. 187.

Artuk/Gökcen/Yenidünya, Ceza Genel, s. 232; İçel, s. 255; Centel/Zafer/Çak-

mut, Ceza Genel, s. 246; Öztürk/Erdem, kn. 305; Demirbaş, s. 222; Özgenç, s. 166;

Hakeri, s. 163-164 (“seçenek hareketli suç”); Koca/Üzülmez, s. 115; Özbek ve di-

ğerleri, Ceza Genel, s. 234; Zafer, s. 187.

Soyer Güleç, s. 170; Özbek ve diğerleri, Ceza Özel, s. 686; Hafızoğulları/Özen,

Özel Hükümler, s. 41.

Soyer Güleç, s. 171; Parlar/Hatipoğlu, s. 1361; Yaşar/Gökcan/Artuç, s. 4960, 4962;