Previous Page  451 / 473 Next Page
Information
Show Menu
Previous Page 451 / 473 Next Page
Page Background

“Cyprus v. Turkey” Kararı: Avrupa İnsan Hakları Mahkemesi’nin Uluslararası Hukuk ...

450

GKRY’nin başvurusuna ilişkin 4 Haziran 1999 tarihli AİHK’nın

GKRY başvurusuna ilişkin raporunu AİHM’ne intikal ettirdiği dö-

nemde de benzer bir usuli ilke öngörülmekteydi.

15

AİHM’nin her iki tarafa göndermiş olduğu 29Kasım1999 tarihli ya-

zısıyla başvuru hakkındaki görüşlerinde tazminata yer vermemelerini

istemiş olması, iki yıl sonra başvurunun esasıyla ilgili olarak 2001’de

aldığı kararda tazminat konusunda herhangi bir prosedür belirleme-

miş olmasını izah edememektedir. Daha da önemlisi, AİHM’nin bu “

sessizliği “ başvuran tarafa 10 Mayıs 2001 tarihli karardan kayıp şahıs-

lar açısından dokuz yıl, Karpaz Rumları açısından ise onbir yıl sonra

tazminat talebinde bulunması hakkını tanımasını gerektirmemekte-

dir. GKRY’nin esasa ilişkin karardan yedi yıl sonra AİHM’ne gönder-

diği 31 Ağustos 2007 tarihli mektubuyla tazminat isteme hakkını saklı

tutmuş olduğu argümanı karşısında da, sadece kayıp Rumlar katego-

risiyle sınırlı olan ilk tazminat taleplerini bu mektuptan üç yıl sonra

AİHM’ne iletmiş olduğu ve AIHM’nin de bu süre zarfında herhangi

bir prosedür belirlememiş olduğu da gözardı edilmemelidir.

16

GKRY’nin birbirini izleyen “ gecikmeleri “ ve AİHM’nin de taz-

minat prosedürünün başlatılmasını tamamen GKRY’nin inisiyatifine

bırakması yalnız Sözleşme ve İçtüzük kuralları açısından değil, ayrı-

ca taraflar arasında yargı ve özellikle ulusulararası yargı kurallarıyla

bağdaşamayacak bir hukuk güvenliği sorunu da yaratmaktadır.

Tazminat görüşlerinin gecikmeli ve hatta “ taksit “ le sunulma-

sının kabul edilebilirliği hem Sözleşme hem de AİHM uygulamala-

rı açısından daha ayrıntılı bir değerlendirmeyi gerektirirken, AİHM,

Türkiye’nin GKRY’nin tazminat taleplerinin zaman itibarıyla redde-

dilmesi gerektiği yolundaki itirazını Uluslararası Adalet Divanı’nın

(UAD) Nauru kararına

17

dayanarak reddetmiştir.

15

Cyprus v. Turkey , zikredilen karar, Dissenting Opinion of Judge Karakas. s.49 vd.

16

Örneğin Georgia v. Russia başvurusuna ilişkin kararında AİHM, kararın hüküm

bölümünde tazminat konusunun henüz incelenmeye hazır olmadığını belirtmek-

le yetinmemiş, taraflara görüşlerini sunmaları için belirli süreler tanımıştır. Geor-

gia v.Russia, (Application no. 13255/07),[GC] , (Merits), judgment of 3 July 2014

par. 160 ve hüküm bölümünün 17. paragrafı.

17

Certain Phosphate Lands in Nauru (Nauru v. Australia), Preliminary Objections,

I.C.J. Reports, 1992, p. 240.