86 / 497
TBB Dergisi 2016 (123)
Enes KÖKEN
85
denetime gelen yetkili kişilere her türlü bilgiyi vermek, defterlerini ve
belgelerini ibraz etmek zorundadırlar.
35
90 sayılı Kanun Hükmünde Kararnamenin dokuzuncu maddesin-
de şu ifade yer almaktadır:
“Bu Kanun Hükmünde Kararname uyarınca
ikrazatçılık yapmak üzere izin alınmadan, faiz veya her ne ad altında olursa
olsun, bir ivaz karşılığı veya ipotek almak suretiyle, ödünç para verme işlem-
lerinin yapılması veya bu işlerin meslek ittihaz edilmesi ve Kanun Hükmünde
Kararname uyarınca ikrazatçılık izni iptal edildiği halde ödünç para verme
işlerine devam edilmesi, tefecilik sayılır”.
36
KHK’de
“finansman şirketlerinin veya faktöring şirketinin”
faaliyetle-
ri arasında tefecilik sayılabilecek fiillere ilişkin herhangi bir hüküm
mevcut değildir. Bundan dolayı, her iki şirket türü de bu suçun faili
olamaz.
37
C. MAĞDUR
Tefecilik suçunun mağdurunun kim olduğu konusunda tartışma-
lar mevcuttur. Doktrinde mağdurun kim olduğu hususunda ortaya
atılan düşünceler, mağdurun ödünç para alan kişi mi yoksa toplumun
geneli mi olduğu noktasında yaşanmaktadır.
38
Doktrinde bu suçun mağdurunun toplumun geneli olduğunu sa-
vunanlar, bu düşüncelerini suçun
Topluma Karşı Suçlar
arasında dü-
zenlenmiş olmasına bağlamaktadırlar.
39
Suçun mağduru ödünç para
alan kişi olduğunu savunanlar ise kişinin içinde bulunduğu zor duru-
mu gerekçe olarak göstermektedirler.
40
Yargıtay
5.CD, tefecilik suçunun, kazanç elde etmek maksadıyla
borç para verilmesiyle oluştuğunu, suçun mağdurunun toplumu oluş-
turan herkes olduğunu, tefeciden borç para alan kişilerin ise suçtan
zarar gören olduğunu kabul etmiştir.
41
35
Meran, 90 sayılı KHK, s.105.
36
Meran, Sahtecilik, s.355; Bkz. 90 sayılı KHK m.9.
37
Meran, 90 sayılı KHK, s.107.
38
Giyik, s.66.
39
Parlar, s.19.
40
Giyik, s.66.
41
Yargıtay
5.CD,30/04/2013, 6478/4096.