Sayi126

TBB Dergisi 2016 (126)

Haluk TOROSLU

105

tehlikenin göstergesidir, zira somut bir duruma ilişkindir. Bu itibarla,

zararlı neticenin öngörüldüğünün kabul edilmesi için, failin genel ola-

rak tehlikeli bir davranışı gerçekleştirdiğinin farkında olması yeterli

değildir; kendi davranışının belirli bir süje açısından yarattığı somut

tehlikeyi zihninde canlandırmış olması gerekir. Örneğin yoldan ge-

çip geçmeyeceği tam olarak belli olmayan birini görmesine rağmen

yavaşlamayan ya da dar ve çok sayıda insanın bulunduğu bir sokak-

ta aracını çok hızlı bir şekilde süren; davranış kurallarının kendisine

yavaşlamasını emrettiğinin farkında olup, muhtemel zararlı sonuçları

yetenekleri sayesinde engelleyebileceği inancıyla hareket eden sürü-

cünün durumunda olduğu gibi.

Bu doğrultuda Yargıtay Ceza Genel Kurulu bir kararında, yasal

hız sınırının 50 km olduğu eğimli bir caddeden aşağıya doğru 95-100

km sürat ile seyrederken yolun kenarında oynayan çocuğun yola çı-

kabileceğini öngören, ancak şoförlük yeteneklerine, şansına ve çocu-

ğun yola çıkmayabileceği olasılığına güvenmek suretiyle sonucun ger-

çekleşmeyeceği yönünde yanlış bir kanı ile hareket eden sürücünün

bilinçli taksirle ölüme sebebiyet verdiğine hükmetmiştir. Bilinçli tak-

siri, failin istemediği ancak öngördüğü sonucun meydana gelmesini

engelleyecek objektif özen yükümlülüğüne uygun davranmamasına

ve bu bağlamda şehir içindeki evlerin önünde oynayan ölenin yola çı-

kabileceğini öngörmesine rağmen, hızını azaltmamasına dayandıran

söz konusu kararın isabetli olduğu söylenebilir. Zira sürücünün yol

kenarında oynayan çocuğu görmesinden sonra, yola çıkma ihtimalini

öngörmemiş olduğu kabul edilemez.

Altavilla, s. 547; Sauro Tassi, Il dolo, Cedam, Padova 1992, s. 7; Aniello Nappi,

Manuale di Diritto Penale, Parte Generale, Giuffre, Milano 2010, s. 431; Bilinçli

taksirde fail, suçun konusu bakımından somut bir tehlikenin varlığının farkın-

da olmasına rağmen, söz konusu tehlikeyi önemsememesi veya kendi yeteneğini

abartması ya da şansına güvenmek suretiyle tipik fiilin gerçekleşmeyeceğine dair

bir güvene sahiptir. Bkz. Koca-Üzülmez, s. 208; Öngörme ile öngörülebilirlik ara-

sındaki fark için bkz. Özen, s. 162; Artuk-Gökçen-Yenidünya, s. 350; Bilinçli taksir-

de soyut tehlikenin var olduğu düşüncesi için bkz. Mario Romano, Commentario

Sistematico del Codice Penale, vol. I, Giuffre, Milano 1995, s. 413; Bilinçli taksirde

öngörme failin şuurunun somut durumuyla ilgili olmakla birlikte, genel nitelik-

tedir. Yani fail zararlı neticenin gerçekleşmesi imkanını genel olarak öngörmesine

rağmen somut durumda bunun meydana gelmeyeceği kanaatindedir. Bkz. İçel, s.

192.

YCGK, T. 03.07.2012, E. 2011/9-499, K. 2012/271.