Sayi126

TBB Dergisi 2016 (126)

Mustafa Yaşar DEMİRCİOĞLU

175

Binlerce öğrenciden toplanan gelirler (eğitim öğretim harçları, kantin

harcamaları, yurt ücretleri vb. pek çok gelir), birkaç kişi ve ailenin şir-

ketlerinden mal ve hizmet alımı adı altında gösterilen muvazaalı iş-

lemlerle bu kişilerin şirketlerine aktarılmaktadır.

Önemine binaen vakıf yükseköğretim kurumlarında en çok ih-

lal edilen temel ilkeler arasında bulunan

“Kazanç amacı gütmeme ve

kaynak aktarımı”

meselesi 19 Kasım 2015 tarihli Resmi Gazetede ya-

yımlanan Yönetmelikle ayrı bir madde altında düzenlenmiş ve nelerin

kaynak aktarımı olarak kabul edileceği ve bu bağlamda hangi faaliyet-

lerin yapılamayacağı açıkça belirlenmiştir.

Vakıf YükseköğretimKurumları Yönetmeliği’nin 28’nci maddesine

göre;

“

Vakıflar kendilerine kazanç sağlamak amacı ile yükseköğretim

kurumu kuramazlar. Kurmuş oldukları yükseköğretim kurumundan

herhangi bir surette gelir, kazanç ve hak elde edemezler. Vakıf yükse-

köğretim kurumunun her çeşit gelirleri yükseköğretim kurumunda

kalır ve geçici ya da dolaylı olarak dahi hiç bir surette vakıf mameleki-

ne veya üçüncü şahıslara intikal ettirilemez”.

Yönetmeliğin bu giriş paragrafında düzenlenen genel çerçeve-

den anlaşılacağı üzere aslolan, vakıf üniversitesi gelirlerinin, yine bu

kuruluş içerisinde kalması ve eğitim öğretim amaçları için kullanıl-

masıdır. Bu gelirlerin doğrudan veya dolaylı olarak üçüncü şahısla-

ra aktarılması kaynak aktarımı anlamına gelmekte olup nitekim bu

genel çerçeve kapsamında; vakıf yükseköğretim kurumu ihtiyaçları

için mütevelli heyeti ve üyeleri ile bunlar dışındaki üçüncü gerçek ya

da tüzel kişilerden yüksek bedelle mal ve hizmet satın alınması, yük-

sek bedellerle borçlanılması, üniversite kaynaklarının bedelsiz veya

düşük bedellerle bu kişilere kullandırılması, kurum kaynaklarının

dolaylı olarak bu kişilere ve üçüncü şahıslara aktarılması anlamına

gelecektir.

Aslında Yönetmelik hükmü; yükseköğretim kurumu gelirlerinin

verimli kullanılmasını, boş yere israf edilmemesini, kurum lehine en

uygun borçlanma imkanlarının tercih edilmesini murat etmekle bera-

ber bu niyetini dile getirirken hukuken imkansız bir kurgulamadan

yola çıkmakta ve sanki ülkemizde; mütevelli heyet üyeleri ile üçün-

cü gerçek kişilerden faiz karşılığı borçlanılabiliyormuş zannedilerek

bu ihtimali, piyasa faiz oranları ile karşılaştırarak çok yüksek bedel-