Sayi126

TBB Dergisi 2016 (126)

Mustafa Yaşar DEMİRCİOĞLU

177

kaldırılmıştır. Yeni yürürlüğe giren KHK’nın 3.maddesinde faiz karşı-

lığı ödünç para verme işi ile uğraşan gerçek kişilere ilişkin düzenleme

yapılmış olup bu çerçevede ikrazatçı;

“Devamlı ve mutat meslek halinde,

faiz veya her ne ad altında olursa olsun bir ivaz karşılığı

veya ipotek

almak suretiyle, ödünç para verme işleriyle uğraşan veya ödünç para verme

işlerine aracılık eden ve kendilerine faaliyet izni verilen gerçek kişileri ifade

eder”

şeklinde tanımlanmıştır.

Aynı KHK’nın 9’ncu maddesine göre ise ise tefecilik:

“Bu Kanun

Hükmünde Kararname uyarınca ikrazatçılık yapmak üzere izin alınmadan,

faiz veya her ne ad altında olursa olsun, bir ivaz karşılığı veya ipotek almak

suretiyle, ödünç para verme işlemlerinin yapılması veya bu işlerin meslek it-

tihaz edilmesi ve Kanun Hükmünde Kararname uyarınca alınan ikrazatçılık

izni iptal edildiği halde ödünç para verme işlerine devam edilmesi”

olarak

tanımlamıştır.

Mevzuattaki bu düzenlemelerden anlaşıldığı üzere, hukuk siste-

mimizde 765 sayılı TCK’nın yürürlükte olduğu dönemde, gerçek ve

tüzel kişilerin borç para verebilmesi yasal olarak kabul edilmiştir.

Mevzuatta öngörülen koşulları taşımak şartı ile Maliye Bakanlığı’nın

ve Hazine Müsteşarlığı’nın denetimi altında borç para verme işi ile

uğraşan gerçek kişiler “ikrazatçı”, bu şartlara haiz olmaksızın kazanç

sağlamak için borç para verenler de “tefeci” olarak adlandırılmıştır.

Yukarıda açıklanan mevzuat hükümleri dışında 765 sayılı TCK’da

tefecilik suçuna uyan herhangi bir fiile ilişkin tanım bulunmamakta

olup ancak 5237 sayılı Türk Ceza Kanunu’nda ise tefecilik suçu 241’nci

maddede açıkça düzenlenmiştir.

Türk Ceza Kanunu’nun 241’nci maddesinde; “Kazanç elde etmek

amacıyla başkasına ödünç para veren kişi, iki yıldan beş yıla kadar

hapis ve beşbin güne kadar adlî para cezası ile cezalandırılır” hükmü-

ne yer verilerek “Tefecilik” suçu tanımlanmıştır. Tefecilik suçu, Türk

Ceza Kanunu’nun “Topluma Karşı Suçlar” başlıklı Üçüncü Kısmında

düzenlenmiştir. Vakıf üniversiteleri özelinde düşünüldüğünde ise

kamu yararına hizmet etmekle yükümlü bulunan ve kamu tüzel ki-

şiliğini haiz bir üniversite ile bir gerçek kişinin faiz karşılığı borç para

ilişkisine girmesi pek çok yönü itibari ile kamu yararına aykırı sonuç-

İlhan Akıllı, s. 9,