Sayi126

Düzenleyici İşlemin Konusunun Gayrımeşru Olması

182

IV- Normlar Hiyerarşisi Çerçevesinde İdare Hukukunda

Düzenleyici İşlemin Üst Hukuk Normlarına ve Hukuka

Aykırılığı Sorunu

İnsanların ve kamu kurum ve kuruluşlarının iş ve eylemlerinde

uymak zorunda oldukları hukuk normları arasında takip edilmesi

gereken bir hiyerarşi bulunmaktadır. Normlar hiyerarşisi olarak ifade

edilen bu sıralama ile, hukuk kuralları ile elde edilmek istenen top-

lumsal ahengin hukuk düzeni içinde de sağlanması amaçlanmakta-

dır. Aksi takdirde kendi içinde ahengi yakalayamamış ve uygulama

açısından da tereddütlerle dolu hukuk normlarının kendisinden bek-

rilmesi halinde zincirleme suç hükümleri uygulanmalıdır. Zincirleme suç, bün-

yesinde birbirinden bağımsız birden fazla suç barındırmasına karşın, 5237 sayılı

TCK’nın 43. maddesi gereğince cezalandırma açısından tek suç sayılmakta, bir

cezaya hükmolunarak artırım yapılmaktadır. Yargıtay 4. Ceza Dairesi 2014/2558

Esas, 2014/33101 Karar sayılı İlamı.

Benzer İçtihatlar:

Yargıtay Ceza Genel Kurulu, 2014/655 Esas, 2015/152 Karar sayılı İlamı.

Yargıtay 5.Ceza Dairesi, 2015/6465 Esas, 2015/12407 Karar sayılı İlamı.

Yargıtay 5. Ceza Dairesi, 2013/13881 Esas, 2015/16522 Karar sayılı İlamı.

Yargıtay 5. Ceza Dairesi, 2013/13740 Esas, 2015/16500 Karar sayılı İlamı.

Yargıtay 5. Ceza Dairesi, 2013/13654 Esas, 2015/16356 Karar sayılı İlamı.

Yargıtay 5. Ceza Dairesi, 2013/12869 Esas, 2015/15924 Karar sayılı İlamı.

Yargıtay 5. Ceza Dairesi, 2013/12889 Esas, 2015/15608 Karar sayılı İlamı.

Yargıtay 5. Ceza Dairesi, 2013/13025 Esas, 2015/15598 Karar sayılı İlamı.

5237 sayılı TCK’nın 241. maddesinde düzenlenen tefecilik suçunun oluşumu için

sanığın yalnızca bir kişiye ödünç para vermesi yeterli olup, 01.06.2005 tarihinden

önce işlenip 2279 sayılı Kanun’un 2520 sayılı Kanun ile değişik 17. maddesinde

düzenlenen suçta olduğu gibi ödünç para verme işinin meslek haline getirilerek

birden fazla kişiye sürekli ve sistemli biçimde ödünç para verilerek çıkar sağlan-

masına gerek yoktur.

Yargıtay 4. Ceza Dairesi, 2013/42196 Esas., 2014/27536 Karar sayılı İlamı.

Yargıtay 4. Ceza Dairesi, 2014/5293 Esas., 2014/26578 Karar sayılı ilamı.

Tefecilik suçunda suç öğeleri ve ceza uygulaması, eylemlerin 1.6.2005 tarihin-

den önce veya sonra gerçekleştirilmesine göre farklılık göstermektedir. Anılan

suç; 765 sayılı TCK’nın yürürlükte olduğu dönemde, Y.C.G.K.’nın 3.7.1995 tarih

ve 1995/207-236 sayılı kararında da belirtildiği üzere sanığın birden fazla kişiye

sürekli ve sistemli bir biçimde faiz karşılığı ödünç para vermek suretiyle çıkar

sağlanması bir başka deyişle sanığın ödünç para verme işini meslek haline dö-

nüştürmesi durumunda tefecilik suçu oluşmaktadır. Suçun yaptırımı 2279 sayılı

Kanun’un 2520 sayılı Kanun ile değişik 17. maddesinde düzenlenmiştir. 01.06.2005

tarihinde yürürlüğe giren 5237 sayılı TCK’nın 241. maddesinde suç; “Kazanç elde

etmek amacıyla başkasına ödünç para veren kişi, ...” biçiminde tanımlanmıştır.

Yeni düzenlemeye göre bu suçun oluşması için sanığın yalnızca bir kişiye kazanç

elde etmek amacıyla ödünç para vermesi yeterli olup bu işi meslek haline dönüş-

türüp dönüştürmemesinin önemi yoktur.

Yargıtay 4. Ceza Dairesi, 2012/1830 Esas., 2012/31528 Karar sayılı İlamı.