131

328

Hekimin Hizmetten Çekilme Hakkı

diğinde ise sarhoş ve uyuşturucu maddelerin etkisinde hareket edip,

saygısız ve bayağı bir dil kullanmış, sağlık çalışanlarına küfretmiş ve

genital bölgesini sergileyen kıyafetler giymeyi tercih etmiştir. Diya-

liz makinesine bağlı iken diyalizin sonlandırılması için bağırmış ve

diyaliz iğnelerini sökerek etrafa kan püskürmesine neden olmuştur.

Hastanın tüm bu davranışlarını bilinçli ve kasti olarak değerlendi-

ren Mahkeme, hekimi kanunlar ve hakkaniyet çerçevesinde hastanın

sağlığı için tedaviye devam etmeye zorlamanın mümkün olmadığına

karar vermiştir.

124

Mahkemeyi bu kararı almaya iten sebepler “trajik

olduğu kadar etkili” olarak nitelendirilmektedir.

125

Buna karşılık çok benzer bir olayda pek çok diyaliz randevusunu

kaçıran, nefroloji uzmanını öldürmekle tehdit eden ve hastanenin yö-

neticisine ateş eden hastanın tedavisine devam edilmesine karar veril-

miştir. Mahkeme kararında hekim açısından zorla çalıştırmaya eşde-

ğer bir yükümlülük getirildiğini kabul etmekle beraber, bölgede başka

bir sağlık kuruluşu bulunmaması nedeniyle hekimi diyaliz tedavisi

sunmaya mecbur kılmıştır.

126

Kanaatimizce oldukça istisnai durumlarda şahsi sebeplerle hiz-

metten çekilme hakkının kullanılabilmesi için başka bir hekimin

bulunması zorunluluğu aranmamalıdır. Yükümlülüklerini yerine

getirmeyerek, hekim ile işbirliği içinde olmayan, gerek hekimin ge-

rekse hastanenin tedavi uygulama kapasitesini tamamen ya da büyük

oranda kaybetmesine neden olarak diğer hastalara tedavi sunulmasını

önemli ölçüde güçleştiren hastalar bakımından, sağlık durumları açı-

sından ciddi bir risk bulunmadığı sürece başka bir hekim bulunmasa

bile hizmetten çekilme hakkı kullanılabilmelidir.

B. Bilgilendirme Yükümlülüğünün Yerine Getirilmesi

Hizmetten çekilme hakkını kullanacak hekimin bilgilendirme

yükümlülüğünü yerine getirmesi gerekir. Hekimin bilgilendirme yü-

kümlülüğü, bir yönüyle hastayı, diğer yönüyle de tedaviyi üstlenecek

hekimi bilgilendirmek olmak üzere iki yönlüdür.

124

Tan, s. 35; Hakeri, Tıp Hukuku, s. 519.

125

Tan, s. 35.

126

Tan, s. 35.