101 / 417
100
Türk Ceza Kanunu’nda Gürültüye Neden Olma Suçu
hukuka aykırı emrinin yerine getirilmesinin kusurluluğa etki edebil-
mesi için öncelikle emrin konusunun suç teşkil etmemesi gerekir. Bu
bakımdan eğer fail ilgili kanunlarda öngörülen yükümlülüklere aykırı
davranmak suretiyle başkalarının sağlığının zarar görmesine elverişli
nitelikte gürültüye neden olması konusunda emir almış ve bu emre
uygun hareket etmişse konusu suç teşkil eden emri yerine getirmiş de-
mektir. Bu durumda emrin yazılı olarak tekrarlanması onun sorumlu-
luğu ortadan kaldırmamaktadır.
Son olarak kusurluluğu azaltan bir neden olan haksız tahrike
ilişkin TCK’nın 29. maddesi hükmünün bu suç tipi bakımından uy-
gulama alanı bulamayacağına dikkat çekmek istiyoruz. Çünkü yuka-
rıda belirtildiği üzere gürültüye neden olma suçunun mağduru belli
bir kişi olmadığından haksız tahrik hükmünün koşullarının oluşması
mümkün değildir.
III. Teşebbüs
Öğretide gürültüye neden olma suçunun teşebbüse elverişli olup
olmadığı tartışmalıdır. Söz konusu tartışma açısından ileri sürülen gö-
rüşler ulaşılan nihai sonuç dikkate alındığında iki ana gruba ayrılarak
aktarılabilir. İlk grupta gürültüye neden olma suçunun teşebbüse elve-
rişli olmadığı savını içeren görüşler yer alır. Bu bağlamda bir görüşe
göre gürültüye neden olma suçu neticesi harekete bitişik suç olduğun-
dan teşebbüse elverişli değildir.
126
Diğer görüşe göre gürültüye neden
olma suçu, başkalarının sağlığının zarar görmesine elverişli olabilecek
şekilde yüksek seviyede gürültüye neden olunmasıyla tamamlandığın-
dan teşebbüse hükümlerinin uygulanması olanaksızdır.
127
Üçüncü görü-
şe göre gürültüye neden olma suçunda, fail icra hareketlerine başlamış
ancak örneğin elektrik kesintisi, yapılan denetim nedeniyle makinele-
rin çalışmaması gibi bir sebeple suçu tamamlayamamışsa suçun maddi
konusunun bulunmaması ya da suç için kullanılan aracın elverişsizliği
nedeniyle işlenemez suça teşebbüs durumu söz konusu olur.
128
İkinci grupta gürültüye neden olma suçunun teşebbüse elverişli
olduğu savını içeren görüşler yer almaktadır. Öğretide bu savı gerek-
126
Taneri, s.173; Yılmaz, s.170; Gerçeker, s.3641.
127
Parlar/Hatipoğlu, s.311.
128
Gezgin Kayan, s.118.