134

183

TBB Dergisi 2018 (134)

Tacettin ŞİMŞEK

Menemen Yolcu Otobüsleri Motorlu Taşıtlar Kooperatifi, Mene-

men Minibüsçüler Odası’nın araçlarına verilen iznin yasal olmadığı

gerekçesiyle, İzmir İdare Mahkemesi’nde iptal davası açar.

İdare Mahkemesi 29 Mayıs 2003 tarihinde aldığı kararda, verilen

bu izni iptal eder.

Menemen Minibüsçüler Odası, dava dosyası Danıştay’da iken,

davada Valiliğin yanında müdahil olma talebinde bulunur. Danıştay

Dairesi, müdahil olma talebini kabul ettikten sonra aldığı 16 Mart 2004

tarihli kararla, ilk derece mahkemesinin kararını onar. Bu karar Mene-

men Minibüsçüler Odası’na 4 Haziran 2004 tarihinde tebliğ edilir.

8 Eylül 2004 tarihinde İdare Mahkemesi önünde ikinci bir dava

açan Menemen Yolcu Otobüsleri Motorlu Taşıtlar Kooperatifi, Mene-

men Minibüsçüler Odası’nın araçlarına tekrar izin veren 7 Mayıs 2004

tarihli yeni Valilik genelgesinin iptal edilmesini ister.

Mahkeme, 11 Ocak 2005 tarihinde alınan ve 4 Mart’ta Valiliğe bil-

dirilen kararında ikinci genelgeyi de iptal eder.

Valilik, 23 Mart 2005 tarihinde iptal kararını Menemen Minibüsçü-

ler Odası’na tebliğ eder ve taşımacılık faaliyetine son vermesini ister.

Davalı İdarece temyiz yoluna gidilmediğinden 7 Nisan 2005 tari-

hinde karar kesinleşir.

B- İHAM’ a Başvuru

Bu gelişmelerden sonra, Menemen Minibüsçüler Odası, ulusal

mahkemelerin 2577 sayılı İdari Yargılama Usulü Kanunu’nun hüküm-

lerini hiçe sayarak, hak ve yükümlülüklerini doğrudan etkileyen bu

davadan kendisini haberdar etmedikleri için mahkemeler önünde gö-

rüşlerini savunamadığını, bu nedenle İnsan Hakları Avrupa Sözleş-

mesinin

6’ncı maddesinin birinci fıkrasında yer alan adil yargılama

hakkının ihlal edildiğini ileri sürerek İHAM’ a başvuruda bulunur.

Yapılan savunmada, başvurucunun haklarının savunulduğu ve

davadan kendisinin ayrıca bilgilendirilmesine gerek bulunmadığı ileri

sürülür.

Bundan sonra “İHAS” veya “Sözleşme” olarak ifade edilecektir.