Background Image
Previous Page  119 / 521 Next Page
Information
Show Menu
Previous Page 119 / 521 Next Page
Page Background

Geçmişten Günümüze Azınlık Vakıflarının Mal Edinmeleri Sorunu

118

kümlerine uygun olarak, 1920 yılında “Müftüler ve Başmüftü Seçimiy-

le İslam Cemaatlerine Ait Evkaf Varidatının Yönetimine Dair Geçici

Kanun” başlıklı 2345 sayılı Yasa yürürlüğe konularak, Antlaşma hü-

kümleri iç hukuk mevzuatı haline getirilmiştir. Bu hak ve düzenleme-

ler Lozan Antlaşması’nın 40. maddesiyle de teminat altına alınmıştır.

Yunanistan’ın Batı Trakya Bölgesinde, karşılıklı nüfus mübade-

lesi dışında bırakılan Müslüman Türk azınlığa ait vakıflar, devletin

olumsuz tavrı ve müdahaleleri nedeniyle, evkaf idarelerinin 30 yıl

sonra seçilmeye başlanmış olmasına rağmen, 2345 sayıl Yasa’nın gü-

vencesi altında 1967 yılına kadar devletle ahenk içinde çalışmışlar ve

azınlık okullarının ve dini kurumlarının finans kaynağını oluştur-

muşlardır

75

.

1967 yılında yapılan askeri darbe sonucunda iş başına gelen cun-

ta yönetimi, Müslüman Türk azınlığa ait vakıfların yönetimine kendi

adamlarını getirmiş, bu durum demokrasiye geçildiği 1974 yılından

sonra da devam etmiştir. 1980 yılında çıkarılan 1091 sayılı Vakıflar

Yasası ile kuruluşlarından beri İslam-Osmanlı hukuku ilkelerine göre

yönetilen azınlık vakıfları hakkında Yunan Medeni Kanunu’nun hü-

kümlerinin uygulanacağı kabul edilmiştir.

Yunanistan’da vakıfların idare heyetleri müftülerin bulunduğu

Gümülcine, İskeçe, Dedeağaç ve Didimoticho’da kurulmuştur. 1930

yılandan 1967 yılana kadar geçen dönemde, İdare Heyetleri yerel müf-

tüler tarafından seçilmekte ve yetkili makam tarafından onaylanmak-

taydı. 1967 yılandan sonra ise İskeçe ve Gümülcine’nin İdare Heyetleri

Yunan Hükümeti tarafından atanmakta; Didimoticho’daki evkaf mal-

larını ise yerel müftü idare etmektedir

76

.

Şubat 2008 tarihinde kabul edilen “Batı Trakya Müslüman Azın-

lığının Vakıf ve Taşınmazlarının Yönetim ve İdaresine İlişkin Yasa ile

1980 tarihli Vakıflar Yasası yürürlükten kaldırılmıştır. Ancak, her iki

Yasa metni karşılaştırıldığında, sonradan yürürlüğe giren Yasa’nın ön-

cekinden çok farklı hükümler getirmediği anlaşılmaktadır.

75

SabahattinEmin, “Yunanistan’daVakıflar veMüslümanTürkAzınlığı Vakıflarının

Durumu”,

Vakıf Sempozyumu Kitabı

, Ankara, 2004, s. 113-118.

76

Angelos Syrigos, “Yunanistan’daki Müslüman Dini Vakıfların Hukuki İdaresi”,

Vakıf Sempozyumu Kitabı

, Ankara, 2004, s. 195.