435 / 477
Yargıtay Kararları
434
tehdit, olası kasıtla öldürme ve olası kasıtla yaralama suçlarından dava aç-
mış, yargılama sırasında sanıklar S. ve Y.A.; suç yerine gitmediklerini belir-
terek tüm suçlamaları reddetmiş, sanık A.A.; olayın mağduru olduğunu ve
bıçakla yaralandığını ileri sürerek suçlamaları kabul etmemiş, keza sanıklar
birbirlerini suçlamadıkları gibi, birden çok sanık müdafiliğini yapan savun-
ma makamı da sanıklardan birinin suçlu diğerlerinin suçsuz bulunduğunu
ileri sürmemiştir. Somut olayda sanıklar A.A., Y.A. ve S.A.’nın suçlamaları
kabul etmedikleri ve adı geçen sanıklardan birinin diğerini suçlamadığı an-
laşıldığından CMK’nın 152. maddesine aykırılık olmadığı, keza 1136 sayılı
Avukatlık Yasasının 38. maddesinde açıklanan davayı kabul etmekten çekin-
me veya müdafilik görevini kabul etmeme şartları bulunmadığından ve ‘mah-
kememizin 08.10.2008 tarihli kararının gerekçesi yerinde görüldüğünden’
bozma kararına uyulmayarak mezkûr kararımızda ısrar edilmesi gerekmiştir.
Sanıklar G.A., S.A., S.D., H.D., Y.Ö. ve N.Z. haklarında verilen kararların
kesinleştiği ve adı geçen sanıklar kanun yoluna başvurmadığından, bu sanık-
lar hakkında verilen kararlara yer verilmemiş
, ‘mahkememizin 08.10.2008
tarihli kararının gerekçesi yerinde görüldüğünden ve bu kararda ısrar
edildiğinden’
aşağıdaki şekilde hüküm kurulması gerekmiştir”
biçimindeki
gerekçe ile önceki hükümde direnilmiştir.
Bu hükmün de sanıklar müdafileri tarafından temyiz edilmesi üze-
rine, Yargıtay Cumhuriyet Başsavcılığının “bozma” istemli, 27.01.2011
gün ve 283543 sayılı tebliğnamesi ile Yargıtay Birinci Başkanlığına
gönderilen dosya, Ceza Genel Kurulunca değerlendirilmiş ve açıkla-
nan gerekçelerle karara bağlanmıştır.
TÜRK MİLLETİ ADINA
CEZA GENEL KURULU KARARI
Yargıtay Ceza Genel Kurulunca çözümlenmesi gereken uyuşmaz-
lık; olası kastla öldürme, olası kastla öldürmeye teşebbüs ve silahla
tehdit suçlarından sanıklar A.A., S.A. ve Y.A. arasında menfaat çatış-
ması bulunup bulunmadığının ve buna bağlı olarak, aynı müdafinin
hukuki yardımından yararlanmalarının, savunma hakkının kısıtlan-
ması niteliğinde olup olmadığının belirlenmesine ilişkin ise de; boz-
madan önceki hükmün gerekçesine yollama yapmakla yetinilen diren-
me hükmünün, yasal ve yeterli gerekçeyi içerip içermediği hususunun
öncelikle değerlendirilmesi gerekmektedir.