480 / 537
TBB Dergisi 2012 (101)
Avrupa İnsan Hakları Mahkemesi Kararları
479
(iii) Davaya katılanlar
(α) J.’nin anne babası
85. J.’nin anne babası Hükümetin görüşlerini benimsemişlerdir. J.’nin
anne babası, başvurucunun köprücük kemiğinin altındaki yaralar
dahil çeşitli yaralarının 1 Ekim 2002 tarihindeki sorgu sırasında
meydana geldiğinin, şimdi ilk kez burada iddia edildiğine işaret
etmişlerdir. Ancak başvurucu daha önce bu yaraları 30 Eylül 2002
tarihinde yakalanma sırasında meydana geldiğini kabul etmiştir.
Bu kabul, başka şeylerin yanında,başvurucu aleyhindeki cezai so-
ruşturma ve yargılamayı ele alan, kendisinin 2005 yılında yayım-
ladığı kitabında yer almaktadır (
Allein mit Gott – der Weg zurück
(“Alone with God – The Way Back”), s. 57-61). Başvurucu, 30 Ey-
lül 2002 tarihinde yakalama sırasında kendisine verilen yaraları
göstermek için, kitabın “Yakalanma” başlıklı bölümüne polis dok-
toru tarafından verilen 4 Ekim 2002 tarihli sağlık raporunun (bk.
yukarıda parag. 21) bir kopyasını koymuştur. Şimdi kendisi aynı
raporu, yaraların sorgu sırasında verildiği iddiasını desteklemek
üzere kullanmaktadır. Dolayısıyla kendisinin yaraları 1 Ekim 2002
tarihli sorguyla ilgili değildir.
(β) Redress Trust
86. Red Trust adlı kuruluş, özellikle
Yunanistan
davası (
1969) 12 Ye-
arbook 170, s. 461
) ile
Akkoç – Türkiye
davasında (
no. 22947/93 ve
22948/93, §25 ve 116-17, ECHR 2000-X
) Sözleşme organlarının yap-
tıkları tespitlere dayanarak, belirli bir eylemin işkence oluşturabil-
mesi için, fiziksel yaralamaya sebebiyet verilmiş olmasının gerek-
mediğini vurgulamıştır. Zihinsel tahribatın kendisi de yaygın bir
işkence biçimidir. Dahası Mahkeme, Sözleşme’nin 3. maddesinin
yasakladığı bir eylemle sırf tehdit etmenin bile, bu maddeyi ih-
lal edebileceğini teyit etmiştir (
katılan burada 25 Şubat 1982 tarihli
Campbell ve Cosans – Birleşik Krallık kararına, §26, Seri A no. 48 atıf
yapmaktadır
). Amerikan İnsan Hakları Mahkemesi (bk. yukarıda
parag. 66), BM İşkence Özel Raportörü (bk. yukarıda parag. 67) ve
BM İnsan Hakları Komitesi (bk. yukarıda parag. 68) gibi değişik
uluslararası organlar da, ağır fiziksel yaralama tehdidinin, olayın
içinde bulunduğu şartlara ve ilgili kişi üzerinde yarattığı sonuca