Background Image
Previous Page  501 / 537 Next Page
Information
Show Menu
Previous Page 501 / 537 Next Page
Page Background

Avrupa İnsan Hakları Mahkemesi Kararları

500

kopyalarını da eklemiştir. Başvurucunun temyiz başvurusu gerek-

çe gösterilmeden Federal Adalet Mahkemesi tarafından reddde-

dilmiştir.

140.Başvurucu ayrıca, Federal Anayasa Mahkemesine daha sonra

yaptığı şikayette iddiasını bütünüyle kanıtladığını savunmuş, bu

mahkemenin başlıca kararlarına atıflarla muhakemenin devam

etmemesi ve söz konusu bulguların dışlanması taleplerinin red-

dedilmesinin nasıl olup da Anayasanın 1 ve 104. maddelerindeki

haklarını ihlal ettiği konusunda ayrıntılı açıklamalarda bulun-

muştur.

3. Mahkeme’nin değerlendirmesi

141.Hükümet daha önce Daire önünde başvurunun kabuledilebilirli-

ğiyle ilgili cevap dilekçesinde aynı itirazlarda bulunduğu için (bk.

Daire kararı, parag. 84), Büyük Daire de Mahkeme İçtüzüğünün

54 ve 55. maddelerine göre ilk itirazları inceleme yetkisine sahiptir

(bk. N.C. – İtalya [BD], no. 24952/94, §44, ECHR 2002-X; Azinas - Kıb-

rıs [BD], no. 56679/00, §32 ve 37, ECHR 2004III; ve Sejdovic - İtalya

[BD], no. 56581/00, §41, ECHR 2006-II)

.

142.Mahkeme, Sözleşme’nin 35. maddesinin amacının Sözleşmeci

Devletlere, kendilerine karşı iddia edilen ihlaller henüz Mahkeme

önünde ileri sürülmeden önce, bu ihlalleri önleme ve düzeltme

imkanı vermek olduğunu hatırlatır (

bk. diğerleri arasında, Civet –

Fransa [BD], no. 29340/95, §41, ECHR 1999VI

). Sözleşme’nin 35(1).

fıkrası belirli bir esneklikle ve aşırı biçimcilikten uzak bir şekilde

uygulanmalıdır; ama bu fıkra başvuruların, sadece yetkili ulusal

mahkemelere yapılmasını ve verilmiş olan kararlara karşı başvuru

için düzenlenmiş olan etkili hukuk yollarına başvurulmuş olma-

sını gerektirmez. Ama ayrıca, daha sonra Mahkeme önüne geti-

rilmesi düşünülen şikayetleri, iç hukukta belirlenen şekil şartları-

na ve süre kurallarına uygun olarak, en azından özü itibarıyla bu

mahkemeler önünde ileri sürülmüş olmasını gerektirir (

bk. diğer

kararlar arasında, 19 Mart 1991 tarihli Cardot – Fransa kararı, §34, Seri

A no. 200; ve 13 Kasım 2003 tarihli Elçi ve Diğerleri – Türkiye kararı,

no. 23145/93 ve 25091/94, §604 ve 605

).