409 / 465
Yargıtay Kararları
408
Yargıtay Cumhuriyet Başsavcılığınca yapılan araştırmada; tebliğ-
namenin tebliğ edildiği A.A. isimli şahsın, adı geçen sanık müdafiinin
yanında değil, kendisine komşu olan başka bir avukatlık bürosunda
çalıştığının tespit edildiği,
A.A. ifadesinde; “
01.03.2008 tarihinden 2010 yılı Eylül ayının sonu-
na kadar Avukat İ.B.’nın bürosunda part-time çalışmaktaydım. Daha doğru-
su eşime katkıda bulunmak amacıyla haftada bazen bir iki, bazen de üç dört
kez bürosuna uğrar, büronun temizliğini yapar, denk geldiğinde de posta
evraklarını alırdım. Avukat M.A.’nın bürosu Avukat İ.B.’nin bürosunun
bitişiğindeydi. Büroda bulunduğum zamanlarda diğer avukatlara gelen teb-
ligatları postacının isteği üzerine almıştım. Tarihini tam hatırlayamıyorum
ancak birkaç defa Avukat M.A. ile ilgili tebligatları da kabul etmiştim. Posta-
cı, M.A.’nın büroda bulunmadığını görünce bana tebligatı kabul etmem hu-
susunda ricada bulundu. Sorun olur mu diye sorduğumda olmaz dedi. Bir
kaç defa M.A. adına gelen tebligatları kabul edip genellikle aynı gün M.Bey’e
bizzat teslim etmiştim. Sadece bir defasında kapısının altından tebligat par-
çasını içeriye ittirdim. Avukat M.A. adına hangi tarihlerde tebligat geldiğini
hatırlamıyorum”
şeklinde anlatımda bulunduğu,
Yargıtay Cumhuriyet Başsavcılığının istemi üzerine kolluk görev-
lilerince düzenlenen araştırma tutanağında;
“A.A.’nın 2008–2010 yıllarında D. Caddesi, S.Bey İş Hanı, Kat: 3, No:
404 sayılı yerde bulunan Avukat İ.B.’nin bürosuna temizlik yapmak için ge-
lip gittiğinin çevreden öğrenildiği, M.A. isimli avukatın da aynı işyerinde
No: 403 sayılı yerde bürosunun bulunduğu, büroların birbirine bitişik oldu-
ğu”
tespitine yer verildiği,
Anlaşılmaktadır.
Hükmü temyiz etmeleri halinde veya aleyhlerine sonuç doğurabi-
lecek görüş içermesi durumunda, Yargıtay Cumhuriyet Başsavcılığın-
ca düzenlenen tebliğnamenin, sanık veya müdafii ile katılan veya ve-
kiline tebliğ olunacağı, 5320 sayılı Yasanın 8. maddesi uyarınca halen
yürürlükte olan 1412 sayılı CYUY’nın 316. maddesine 02.01.2003 gün
ve 4778 sayılı Yasanın 2. maddesi ile eklenip, 19.03.2003 gün ve 4829
sayılı Yasanın 20. maddesiyle değiştirilen 3. fıkrasında düzenlenmiştir.
Adil yargılanma hakkı ve savunma hakkı ile ilgili bulunan bu hüküm
buyurucu nitelikte olup, uyulması zorunludur.