310 / 441
TBB Dergisi 2013 (104)
Y. Burak ASLANPINAR
309
arasındaki dengenin sağlanması, iptali talep edilen hükmün
Anayasa’ya
uygunluk nedeni
olarak karşımıza çıkmaktadır. Oysa vergisini ödeyen
mükellef açısından durum incelendiğinde, hukuki güvenliğin sağlan-
maktan ziyade zedelendiği ortaya çıkmaktadır.
Şöyle ki; vergisini zamanında ödeyen mükellef, bu durum kendi-
sinin mali gücünü azaltsa dahi muhtemelen hukuka uygun davranmış
olmanın getirdiği huzur ve güven duygularını hissedecektir. Ancak
daha sonra vergi affı niteliğindeki bir kanun ile vergisini ödemeyenle-
rin daha avantajlı konuma geçtiğini hissetmekle, bundan böyle hukuki
güvenliğinin sağlanacağına yönelik inancı zayıflayacak, belki de sona
erecektir.
Öte yandan işbu kararda da daha önce değerlendirilen vergi tah-
silatına ilişkin kararlarda olduğu gibi; AYM’nin, vergi tahsilatının hız-
landırılması hususunu kamu yararı kavramı vasıtasıyla kararlarına
konu etmesi, hukukilik denetimi ile bağdaşmamakta, yerindelik dene-
timi vuku bulmaktadır.
Zira vergi tahsilatının takibatı ile ne denli hızlı gerçekleştiğinin,
gereği gibi olup olmadığının denetlenmesi görevi AYM’nin değildir.
Yasama ve yürütmenin bu kapsamdaki yetki ve görevine, yardımcı
olmak amacıyla dahi olsa müdahil olunması, kuvvetler aykırılığı ilkesi
ile bağdaşmamaktadır.
E. GECİKME FAİZİNE İLİŞKİN AYM KARARI
1. Anayasa’ya Aykırılığı İddia Edilen Hüküm
213 sayılı Vergi Usul Kanunu’nun (VUK) 112. maddesinde düzen-
lenmiş bulunan
“gecikme faizi”
nin, sadece devletin vergi alacakları için
söz konusu olduğu; devletin, vergileme hataları, hukuka aykırılık gibi
nedenlerle haksız ya da fazla olarak tahsil ettiği vergileri yargı organı
kararı gereğince ya da düzeltme yoluyla yükümlüsüne geri verirken,
tahsil tarihinden iade edildiği tarihe kadar geçen süre için hesaplana-
cak herhangi bir faiz ya da zam ile birlikte geri ödenmesinin öngö-
rülmediği, bu durumun Anayasa’nın 2, 10 ve 11. maddelerine aykırı
olduğu gerekçesiyle AYM’ye başvurulmuştur.