Background Image
Previous Page  388 / 505 Next Page
Information
Show Menu
Previous Page 388 / 505 Next Page
Page Background

TBB Dergisi 2013 (105)

Erkan ŞENSES

387

olarak davranışlarını yönlendirme yeteneğinin azalmaması halinde

sağır ve dilsiz hakkında kanunda ceza indirimi öngörülmüş olup, fail

olan sağır ve dilsiz hakkında ceza verilmesine yer olmadığı kararı

verilemeyecektir.

Kanunun 15 yaşını doldurmuş olup da 18 yaşını doldurmamış

olan küçüklere ilişkin hükümleri 18 yaşını doldurmuş olup da, 21 ya-

şını doldurmamış olan sağır ve dilsizler hakkında da uygulanacaktır.

Kanun burada ceza indirimini öngörmüş olup, fail olan sağır ve dilsiz

hakkında ceza verilmesine yer olmadığı kararı verilemeyecektir.

ddd. Geçici Nedenler

Ceza Muhakemesi Kanunu m. 223/3-a hükmünde, geçici neden-

lerden söz edilirken, alkol veya uyuşturucu madde etkisi altında ol-

madan söz edilmemiştir. Burada anılan bendin Türk Ceza Kanununda

yer aldığı şekliyle düzenlenmesi gerekirdi. Nitekim Türk Ceza Kanu-

nu m. 34 hükmünde, geçici bir nedenle ya da irade dışı alınan alkol

veya uyuşturucu madde etkisiyle, işlediği fiilin hukuki anlam ve so-

nuçlarını algılayamayan veya bu fiille ilgili olarak davranışlarını yön-

lendirme yeteneği önemli derecede azalmış olan kişi hakkında da ceza

verilmeyeceği hüküm altına alınmıştır. Neticeten, kanun koyucunun

5237 sayılı Türk Ceza Kanunu ile 5271 sayılı Ceza Muhakemesi Kanu-

nu arasında tam bir uyum sağladığı söylenemez.

Geçici bir nedenle ya da irade dışı alınan alkol veya uyuşturucu

madde etkisiyle, işlediği fiilin hukuki anlam ve sonuçlarını algılaya-

mayan veya bu fiille ilgili olarak davranışlarını yönlendirme yeteneği

önemli derecede azalmış olan kişi hakkında da ceza verilmesine yer

olmadığı kararı verilecektir (TCK m. 34/1, CMK m. 223/3-a).

Ancak, geçici nedenin yaratılmasında failin herhangi bir kusu-

runun bulunmaması gerekir

18

. Failin kusurunun bulunması halinde

fail, bu hükümden yararlanamaz. Nitekim Kanunda iradi olarak alı-

nan alkol veya uyuşturucu madde etkisinde suç işleyen kişi hakkında

birinci fıkra hükmü uygulanmaz denilerek bu husus vurgulanmıştır

(TCK m. 34/2).

18

Centel/Zafer/Çakmut, s. 377.