80 / 473
TBB Dergisi 2013 (106)
Özcan ÖZBEY
79
sırasında Bayan Borrel, avukatları ve Yargıçlar Derneği Başkanı Do-
minique Matagrin ve Yargıçlar Sendikası Başkanı Anne Crenier de da-
hil olmak üzere bazı yargıçlar, soruşturmanın yürütümüne ilişkin bir
dizi soru ve eleştiri yöneltmişlerdir. Söz konusu soruşturma yargıçları,
Brigitte Vidal-Durand’ın ‘Bir yargıcın ölümü: Eşi yargıçlar ve polis-
lere hesap soruyor’ başlıklı yazısının yayınlandığı gün başvurucular
hakkında hakaret suçu işledikleri gerekçesiyle dava açmışlardır. Ma-
kaledeki dört ibarenin hakaret niteliğinde olduğu ileri sürülmüştür: 1.
Bayan Borrel yargıçların taraflı olduklarından yakındı. 2. Dominique
Matagrin’e göre davaya ilişkin soruşturma garip bir şekilde yürütül-
mektedir. 3. Anne Crenier, ‘bir dizi hata’dan bahsetmiştir. 4. Soruştur-
ma yargıçları yavaş hareket etmişlerdir. 13 Mart 2001’de Ceza Mah-
kemesi, başvurucuların beraatına karar vermiştir. Ceza Mahkemesi,
sadece yargıçların taraflılık gösterdiklerine ilişkin ibareyi hakaret ni-
teliğinde bulmuş; fakat başvurucuların iyi niyetli oldukları ve soruş-
turmaya ilişkin eleştirileri rapor etmekle gazetenin halkı bilgilendirme
görevini yerine getirdiği sonucuna ulaşmıştır. Versay Temyiz Mahke-
mesi, temyiz edilen bu kararı kısmen bozmuştur. Temyiz Mahkemesi,
yargıçların taraflı olduklarına dair ibarenin yanı sıra soruşturmanın
tuhaf bir biçimde yürütüldüğüne ilişkin ifadenin de hakaret içerdiği
kanısına varmıştır. Konuyu bir mülakat biçiminde ele alma yoluna
başvurmadıkları gerekçesiyle başvurucuların iyi niyet sınırları içinde
kalmadıkları sonucuna ulaşmıştır. Sonuç olarak, Bay July devlet me-
muruna hakaretten suçlu bulunmuş ve başvurucu şirketin de huku-
ki olarak sorumlu olduğuna karar verilmiştir. Bay July 10,000 Frank
(yaklaşık 1,500 Euro) para cezasına çarptırılmıştır. Başvurucu şirketin
ise, her iki şahsi davacıya da aynı miktarı ödemesine, Liberation ve di-
ğer bir milli gazetede mahkeme kararının özetini yayınlamasına karar
verilmiştir. Temyiz Mahkemesi ayrıca, başvurucuların birlikte ve ayrı
ayrı şahsi davacılara devlet tarafından karşılanmayan ücret ve mas-
rafları için 20,000 Frank ödemelerine karar vermiştir. Başvurucuların
itirazları Fransız Yargıtayı tarafından reddedilmiştir.
Mahkeme (AİHM), başvurucuların aldığı mahkumiyetin ifade
özgürlüklerine bir müdahale oluşturduğu kanısına varmıştır. Bu mü-
dahale Fransız hukukunda öngörülmüştür. Müdahale, söz konusu
soruşturma yargıçlarının itibarını koruma ve yargının egemenliğini
ve tarafsızlığını koruma meşru amacını taşımıştır. Bu müdahalenin