213 / 485
Türk ve Alman Ceza Hukuku Sistemlerinde Kusur Prensibinin Kapsamı ve ...
212
ları kusur ilişkisinin dışında bulunmaktadır
43
. Bu konuda verilecek
cevap, cezalandırılabilmenin, kusurdan bağımsız şartlara bağlı olma-
sının mümkün olup olamayacağı sorusu ile çok yakından ilgilidir
44
.
Cezalandırılabilmenin söz konusu olabilmesi için failin kusuru-
nun
“kamufle edilmiş bir şekilde”
aranmaması, kusur prensibinin ihlali
olarak değerlendirilebilir mi? Bazı yazarlar bu soruya
‘evet’
cevabını
vermekte ve objektif cezalandırılabilme şartlarına suçun bir unsuru
veya yargılama şartı olarak bakılması gerektiğini söylemektedirler
45
.
Kanun koyucunun, ceza normunu hazırlarken objektif cezalandı-
rılabilme şartı koyma konusunda tamamen serbest olup olmadığı veya
dogmatik kategorilerle bağlı olup olmadığı önemli bir sorudur
46
. Bazı
yazarlar bu konuda kanun koyucunun sınırsız bir takdir yetkisine sa-
hip olduğunu savunurken, aksi görüştekiler, dogmatik kategorilerin
kanun koyucunun takdir yetkisini sınırladığını ileri sürmektedirler
47
.
Kanun koyucu, bir ceza normuna objektif cezalandırılabilme şartı ila-
ve etmek istiyorsa, pratikte bu durumu mantıklı bir şekilde hesaba
katmalıdır, çünkü kanun koyucu, ceza hukukunun temel ilkelerine
karşı gelme yetkisine ve gücüne sahip değildir
48
. Kanun koyucunun,
sahip olduğu özgürlüğün sınırını, suç politikasına ilişkin menfaatler
ve usul ekonomisine ilişkin mülahazalar oluşturmaktadır
49
.
Objektif cezalandırılabilme şartlarının uygulanmasında, kanun
koyucunun serbestliğinin bir diğer önemli sınırını hiç şüphesiz
kusur
prensibi
oluşturmaktadır
50
. Bu nedenle kanun koyucu bir ceza normu-
nu objektif cezalandırılabilme şartı ile düzenlemek istiyorsa kusur
prensibinin gereklerine uygun hareket etmeli ve kusur prensibine ay-
kırı davranmamalıdır. Örneğin somut olayda, fiilin kusurluluğunun
belirlenmesine ait olan ve verilecek cezanın miktarına etki eden bir
unsur, objektif cezalandırılabilme şartı olarak şekillendirilmiş ise bu
durum kusur prensibine aykırılık teşkil edecektir
51
.
43
Geisler, GA 2000, s.166.
44
Satzger, JURA, s.110.
45
Satzger, JURA, s.110; Bemmann, Günter, Zur Frage der objektiven Bedingungen
der Strafbarkeit, Göttingen 1957, s.27 vd.
46
Schmidhäuser, ZStW, s.560.
47
Görüşler için bkz. Schmidhäuser, ZStW, s.560 dn.30.
48
Schmidhäuser, ZStW, s.560.
49
Schmidhäuser, ZStW, s.561.
50
Schaad, Die objektiven Strafbarkeitsbedingungen, s.38.
51
Schaad, Die objektiven Strafbarkeitsbedingungen, s.38.