225 / 485
Türk ve Alman Ceza Hukuku Sistemlerinde Kusur Prensibinin Kapsamı ve ...
224
m.323a’da aranan objektif cezalandırılabilme şartını kusur prensibine
aykırı bulmaktadır.
Frister
çalışmasının devamında, doktrinde gide-
rek artan ve taraftar toplamaya başlayan görüşe göre de, söz konusu
maddede geçen objektif cezalandırılabilme şartının, Anayasa’ya uygun
yorumlanması yoluyla, söz konusu maddeden dolayı cezalandırmanın
söz konusu olabilmesi için failin taksirinin varlığının aranması gerek-
tiğini ifade etmektedir. Başka bir ifadeyle, fail, şayet sarhoş olduğu va-
kit bir suç işleyebileceğini
en azından
öngörebilmiş
ise, o vakit cezalan-
dırılabilecektir. Ancak Yazar, böyle bir yorumun, yasal düzenlemenin
açıklılığı dolayısıyla kesin olmayan bir çözüm olduğunu da sözlerine
eklemektedir. Ayrıca Yazar’a göre Al.CK m.231 için de benzer şeylerin
(kusur prensibine aykırılık) söylenebilmesi pekala mümkündür
87
.
3) Geleneksel Azınlık Görüşü : Objektif Cezalandırılabilme
Şartlarının Varlığını Tamamen Reddeden Görüş
Doktrinde geleneksel azınlık görüş tarafından savunulan bir di-
ğer görüş ise, objektif cezalandırılabilme şartlarının varlığını tamamen
reddetmektedir.
Bu görüştekilere göre, maddi hukuk bakımından cezalandırılabil-
menin söz konusu olabilmesi, sadece haksızlığın gerçekleştirilmesine
bağlı bulunmaktadır. Bu görüş sahiplerine göre, kusur prensibi, hak-
sızlık ve kusur arasında bir uyum bulunmasını gerektirdiği için, kusur,
fiilin bütün haksızlık içeriği ile ilişkili olmak zorundadır; maddi ceza
hukukuna ilişkin cezalandırılabilme şartları asla kusurdan bağımsız
olarak değerlendirilemez. Hatta bu görüştekiler, haksızlık açısından
önem arz etmeyen objektif cezalandırılabilme şartlarını bile reddet-
mektedirler.
Bu görüşün doktrindeki en önemli savunuculuğunu
Bemmann
yapmaktadır
88
. Bu
“radikal”
sayılabilecek görüş doktrinde çok az taraf-
tar
89
toplayabilmiştir. Bu görüştekiler, objektif cezalandırılabilme şart-
larının var olduğunu fakat ifade edilemeyeceğini ifade etmektedirler.
87
Frister, AT, §21 Rn.5-10.
88
Bemmann, Objektive Bedingungen der Strafbarkeit, s.52 vd.
89
Kaufmann, Das Schuldprinzip, s.247 vd.; Kaufmann, Arthur, “Unrecht und Schuld
beim Delikt der Volltrunkenheit”, JZ 1963, s.425, 430; Bockelmann, Paul, Niedersc-
hriften über die Sitzungen der Großen Strafrechtskomission, Band 5, s.84, s.237.