457 / 485
Ceza Mahkemesi Kararlarının Hukuk Hâkimini Etkileyip Etkilememesi Meselesinin ...
456
biçimde inceletmek ve verilen rapor dosyadaki bilgi ve belgelerle birlikte değer-
lendirilerek sonucuna göre karar vermekten ibarettir. Mahkemece bu maddi ve
hukuki olgular göz önüne tutulmaksızın yazılı şekilde hüküm kurulması usul
ve yasaya aykırı olup bozma nedenidir.”
5
“Borçlar Kanunun 53.maddesine göre ceza mahkemesinin kusur oranı ile
bağlı değilse de ceza mahkemesinde belirlenen olgular hukuk hâkimini bağlar.
Ceza yargılaması sırasında davalının ter yola girdiği bu neden ile % 100 ku-
surlu olduğu kabul edilmiş ve hüküm onanarak kesinleşmiştir. Eldeki davada
bu maddi olgu değiştirilerek yolda alt yapı çalışması bulunduğu, gidiş gelişin
tek şerit üzerinden yapılması nedeniyle davalının zorunlu olarak ters şerit
üzerinden yapılması nedeni ile davalının zorunlu olarak ters şeride girdiği bu
neden ile kusur oranının % 60 olduğu belirlenerek hüküm altına alınmıştır.
Tanık olarak dinlenen trafik kazası tespit tutanağını düzenleyen trafik poli-
si bu maddi olguyu doğrulamamıştır. Şu durumda kesinleşen maddi olguyu
değiştirmek sureti ile davalının % 60 oranında kusur ile sorumlu tutulması
doğru değildir. Açıklanan nedenler ile mahkemece davalının % 100 kusur-
lu olduğu kabul edilerek gerçekleşen tedavi giderinin tamamından sorumlu
tutulması, ayrıca manevi tazminatın da gerçekleşen bu olguya göre yeniden
takdiri gerekir. Karar bu nedenle bozulmalıdır.”
6
“Hukuk mahkemesi ceza mahkemesi kararı ile bağlı değilse de orada belir-
lenen olgular ile bağlıdır.
”
7
“Davalı sürücü Murat hakkında İstanbul 6.Ağır Ceza Mahkemesinde
açılan ceza davasında davalı 8/8 oranında kusurlu bulunarak mahkûmiyetine
karar verilmiş ve karar kesinleşmiştir. Davalı hakkında açılan ve kesinleşen
ceza davasında davalı kusurlu bulunduğuna ve mahkûmiyet kararı verildiği-
ne göre bu maddi olgu BK’nın 53.maddesi gereğince hukuk hâkimi yönünden
bağlayıcıdır. Mahkemece buna rağmen davalı Murat’ın kusursuz davacı ba-
kanlığın tam kusurlu kabul edilmesi doğru olmamıştır.”
8
5
Yargıtay 21.Hukuk Dairesinin 17.04.2003 gün 2003/3586 Esas ve 2003/3516 Karar
sayılı kararı- İstanbul Barosu Dergisi Cilt 78, Sayı 2 s.842–843
6
Yargıtay 4.Hukuk Dairesinin 08.06.2006 gün, 2005/8826 Esas ve 2006/6949 Karar
sayılı kararı- İstanbul Barosu Dergisi Cilt: 81, Sayı: 6, s.2698–2699
7
Yargıtay 4.Hukuk Dairesinin 08.07.2004 gün, 2004/2369 Esas ve 2004/9133 Karar
sayılı kararı- Yargı Dünyası Dergisi Sayı 107 Yıl 2004 s.45–46
8
Yargıtay 4.Hukuk Dairesinin 19.01.2012 gün, 2010/12396 Esas ve 2012/548 Karar
sayılı kararı- Yargıtay Kararları Dergisi Cilt: 38, Sayı: 3, Yıl: 2012 s. 449–451