Background Image
Previous Page  345 / 533 Next Page
Information
Show Menu
Previous Page 345 / 533 Next Page
Page Background

Avrupa İnsan Hakları Mahkemesi’nin Gäfgen Kararı Bağlamında Ceza Muhakemesinde ...

344

bunların sözleşmenin kapsamı dışında değerlendirilmeleridir. Dolayı-

sıyla bu tür eylemler 3. maddenin istisnasını oluşturmayıp, bu mad-

denin dışında yer aldıklarından bu madde kapsamında değerlendiril-

memektedirler. AİHM’e göre işkence, işkence tehdidi ve insanlık dışı

davranışlar hiçbir zaman ve koşulda meşru olarak kabul edilemezler

ve meşru bir zemine dayandırılamazlar

62

. Bunun en ileri noktasını ise

devlet otoritesi tarafından gerçekleştirilen işkence tehdidinin, bir ço-

cuğun hayatını kurtarmak da dahil olmak üzere, düşünülebilen her

koşulda insanlık dışı davranış olarak kabul edilmesidir.

Nitekim Mahkeme bu hususu kararında da açıkça ifade etmekte-

dir. Mahkemeye göre, Sözleşmenin 3. maddesi demokratik toplum-

ların en temel değerlerinden birisini içermektedir. Sözleşmenin diğer

maddelerinden farklı olarak, bu madde için herhangi bir istisna hük-

müne yer verilmesi ve bu maddenin ulusun yaşamını tehdit eden ola-

ğanüstü hallerde bile Sözleşmenin 15/2. maddesine göre askıya alın-

ması mümkün değildir

63

. Mahkeme, terör veya organize suçlar gibi en

zor koşullarda bile, ilgili kişinin eylemi ne olursa olsun, Sözleşmenin

işkence ve insanlık dışı veya aşağılayıcı muamele veya cezayı mutlak

bir şekilde yasakladığını teyit etmektedir

64

. Dolayısıyla Mahkeme, Söz-

leşmenin 3. maddesi bakımından başvurucunun işlediği iddia edilen

suçun niteliğinin bir öneminin bulunmadığını belirtmektedir

65

.

AİHM bu noktada korunan hukuksal değerleri değerlendirmeyi

kabul etmemektedir

66

. Sözleşmenin 3. maddesinde yer alan işkence

yasağının hiçbir istisnaya yer vermediği açık ve kesindir

67

. Aynı ku-

ral işkence tehdidi yasağı için de geçerlidir

68

. İşkencenin katı şekilde

62

Gäfgen v. Almanya, §107.

63

Selmouni v. Fransa, §95; Labita v. İtalya, §119.

64

Chahal v. Birleşik Krallık, Reports of Judgments and Decisions 1996-V, 15 Kasım

1996, §79; Labita v. İtalya, §119.

65

Gäfgen v. Almanya, §87. Ayrıca bkz: V. v. Birleşik Krallık, Başvuru No. 24888/94,

ECHR 1999-IX, §69; Ramirez Sanchez v. Fransa, §116; Saadi v. İtalya, Başvuru No.

37201/06, ECHR 2008 ..., §127.

66

Gäfgen v. Almanya, §87, 176. Ayrıca bkz: İrlanda v. Birleşik Krallık, §163; Chahal

v. Birleşik Krallık, 23 Eur. H. R. Rep. 413, §79-81, 1997; Saadi v. İtalya, 37201/06,

§138.

67

AİHS m. 15/2 ve İşkencenin Önlenmesine Dair Birleşmiş Milletler Sözleşme-

si m. 2/2’de açıkça belirtilmiştir. Ayrıca, İnsan Hakları Evrensel Bildirgesi m.5,

Birleşmiş Milletler Siyasi ve Medeni Haklar Sözleşmesi m.7, Cenevre Sözleşmesi

m.3/1a, m.3/1c.

68

Ast, s.1397. Karşıt görüş için bkz: Rolf Dietrich Herzberg, “Folter und Menschen-