382 / 533
TBB Dergisi 2014 (111)
Murat Volkan DÜLGER
381
lal etmek suretiyle başvurucu hakkındaki yargılamayı adaletsiz hale
getirdiğine karar vermiştir. Çünkü kusulan uyuşturucular bu dava-
daki mahkumiyeti sağlayan en önemli delillerdir; ayrıca bu mahku-
miyetteki kamu yararı sınırlıdır zira kendisine hafif bir ceza verilen
başvurucu, kısa bir zaman için sokak satıcısı olarak çalışmıştır. Mahke-
me, eziyetin verdiği acının ve elemin amaçlanmamış olabileceğini ve
başvurucunun söz konusu delilin kullanılmasına karşı çıkabileceğini
durumu hafifleten bir neden olarak dikkate almaktadır. Ancak karar,
kendi olgularına özeldir. Mahkeme artık, insanlık dışı ve kötü mua-
mele ile 3. maddenin ihlali suretiyle elde edilen delillerin bütün dava-
ları kategorik olarak adaletsiz hale getirip getirmediği genel sorusunu
tartışmaya açmıştır. Bundan sonraki davalarda da Jalloh v. Almanya
kararına atıfta bulunularak, deliller mahkumiyet sonucu açısından
önemli olmasalar bile, insanlık dışı ve kötü muamele ile 3. maddenin
ihlali suretiyle elde edilen delillerin ulusal mahkemelere sunulması
halinde bunun 6. maddenin ihlali olduğuna karar vermiştir
204
; ancak
bu davalarda göz önünde bulundurulması gereken önemli faktör, bu
davalarda suçlanan kişilerin gözaltında tutulurken avukat yardımına
erişememiş olmalarıdır
205
.
5. Dışlama Kuralının Sınırları
Böylece AİHM, ceza mahkemesinin adil yargılanma hakkından
doğan bir kuralı ihlal ettiğini varsaymaktadır. Ceza mahkemesinin,
işkence tehdidi sonucunda bulunan delili kabul etmesine izin verilme-
miştir. Buna rağmen AİHM, Sözleşmenin 6. maddesinin ihlal edilmiş
olduğu iddiasını reddetmektedir. Çünkü Mahkemeye göre yargılama
bir bütün olarak adildir. Zira Sözleşmenin 3. maddesinin ihlalinin,
mahkumiyet ve hüküm üzerinde bir etkisi bulunmamaktadır. Yargı-
lama sürecinin başında MG, JM’yi öldürdüğünü kendiliğinden itiraf
etmiştir. Bu itiraftan önce Mahkeme, MG’yi, suçlamalar karşısında
daha önce vermiş olduğunu hiçbir beyanının, kendi aleyhine delil ola-
rak kullanılamayacağı hususunda bilgilendirmiştir. Karar öncelikle
söz konusu itirafa dayanmaktadır. Delilin reddedilen öğeleri yalnızca
204
Hacı Özen v. Türkiye, Başvuru No. 46286/99, 12.4.2007; Göçmen v. Türkiye,
Başvuru No. 72000/01, 17.10.2006; Söylemez v. Türkiye, Başvuru No. 46661/99,
21.09.2006.
205
Harris/O’Boyle/Bates/Buckley, s.257.