91 / 533
Halkı Kin ve Düşmanlığa Tahrik veya Aşağılama
90
3.1.4. Mağdur
Gerek TCK’de maddenin düzenlendiği
“Topluma karşı suçlar”
şek-
lindeki üçüncü kısım başlığı, gerekse yine bu açıdan maddedeki suç
tipleri ile korunan kamu barışı şeklindeki hukuksal değer de göz önü-
ne alındığında, bu suçun mağduru kamu, yani kamuyu oluşturan ki-
şilerin bütünüdür
37
.
Bununla birlikte ikinci ve üçüncü fıkralardaki aşağılama suç tip-
leri bakımından, mağdurun ayrıca aşağılamaya maruz kalan kişiler
olduğu da söylenebilecektir
38
. Ancak bu açıdan özellikle belirtilme-
lidir ki, ikinci fıkradaki suç tipi bakımından aşağılamanın, sosyal sı-
nıf, ırk, din, mezhep, cinsiyet veya bölge farklılığı şeklindeki değerler
bakımından uzlaşan ve bu ortak değerler çerçevesinde halkın diğer
kısmından farklı bir paydaya sahip, halkın bir kesimi şeklinde ifade
edilen belirsiz sayıdaki kişilere yönelik olması gerekmektedir. Bu yö-
nüyle de suç, hakaret suçundan ayrılarak, adeta özel bir hakaret suçu
oluşturmaktadır. Zira genel hakaret suçu olarak nitelendirilebilecek
TCK md. 125’teki hakaret suçunda, mağdurun belli veya belirlenebilir
olması gerekmesine karşın, buradaki suç bakımından, mağdur olarak
sayıca belirsiz kişiler topluluğu söz konusudur
39
. Bununla birlikte, bu
şekildeki halk kesimi açısından mağdurlar somut bir şekilde belirlene-
bilir nitelikte oldukları sürece, hakaret suçuna ilişkin hükümler devre-
ye girebilecektir. Örneğin, A Caddesi’nde oturan kadınlar hakkındaki
hakaretamiz açıklamalar, burada mağdurlar belirlenebilir nitelikte ol-
duklarından, hakaret suçu kapsamında değerlendirilebilecekken, tüm
kadınlara ilişkin olarak cinsiyet farklılığından hareketle aşağılamalar,
bunların kim olduğunun açıkça belirtilmemiş olması karşısında, TCK
md. 216/2 hükümlerini devreye sokabilecektir
40
.
Yine dikkat çekilmelidir ki, üçüncü fıkradaki halkın bir kesiminin
benimsediği dini değerleri alenen aşağılama suç tipi bakımından da,
37
Koca/Üzülmez,
s. 105; Artuk/Gökcen/Yenidünya, tahrik şeklindeki suç tipi ba-
kımından aleyhine tahrikte bulunulan halk kesimini mağdur olarak kabul etmek-
tedir. Bununla birlikte biz bu halk kesimini yukarıda da belirttiğimiz üzere suçun
konusu olarak kabul etmekteyiz. Bkz.: Artuk/Gökcen/Yenidünya, Ceza Hukuku
Özel Hükümler, s. 733 vd..
38
Lackner/Kühl, § 130 - Kn. 3.
39
Zafer, s. 211-212; Tezcan/Erdem/Önok, s. 450.
40
Sahir Erman, Hakaret ve Sövme Suçları, 2. bs., İstanbul, 1989, s. 34-35.