332 / 413
TBB Dergisi 2014 (112)
Emine BALCI
331
edilen aşırılıklardan bir kesittir. Zira bu melodramlarda zengin olabil-
diğine zengin, fakir olabildiğine fakirdir.
Yapısal özellik olarak anlatımda karşılaştırma ve tartışma metodu
kullanılmıştır. Mahkeme sahnesinde yer alışı doğal olan suç ve ada-
let kavramları karşılaştırma ve tartışma metoduna olanak sunmuştur.
Konuşmacı, amacına ulaşmak için konuşma sırasında el hareketleri-
ni sıklıkla kullanır. Özellikle itham eden savcının parmağıyla sanığı
göstermesi, hakaret içeren sözlerle suçlarken sanığın gözünün içine
bakması melodramın “acı” etkisini artırır. Alçakta kurulu sandalyede
oturan sanık, yüksek kürsüden hiddetle kendisini itham eden savcı
karşısında ezilir. Bu halde bazen kendisini savunma gereği dahi duy-
maz. Sunum özellikleri olarak yüksek ses kullanılmaktadır. Zaman
zaman ikna amaçlı yalvarma, yerine göre samimiyet, sıcaklık öfke,
kızgınlık vardır. Anlatımı güçlendirmek için yüz mimikleri, başın po-
zisyonu, gülme, şaşırma kullanılmaktadır.
Final ise Thomas Schatz’ın genel anlamda melodramlar için kul-
landığı “unhappy happy end” formülüne uygundur.
18
Her ne olursa
olsun mahkeme salonlarında duruşma sonunda adalet er ya da geç
yerini bulur. Ya sanığın masumiyeti kanıtlanarak beraatına karar ve-
rilir ya da suça kazandırılan meşruiyet sonucunda sanık alabileceği
en az ceza ile cezalandırılır. Yani klasik melodram sonu yaşanır: “Mut-
suz mutlu son”(Unhappy happy end). Filmin sonunda yaşanılan bu-
ruk mutluluğun nedeni ise mutlu sona ulaşılıncaya kadar kaybedilen,
mutlu geçebilecek yılların yanlış anlamalar ve kötüler nedeniyle uçup
gitmesidir.
2.Suç ve Nedenleri
Suç, yalnızca bir ceza hukuku kavramı değildir. Günlük yaşantıda
kınama duygusunun bir ifadesi olarak da kullanılır.
19
Türk sineması
melodramlarında suç, ceza hukuku çerçevesinde bir kavram olarak
(cinayet, hırsızlık, dolandırıcılık, güveni kötüye kullanma… gibi) or-
taya konulmasına karşın, yargılamada ceza hukuku anlamında suçun
unsurlarının oluşup oluşmadığı tartışılmaz. Sanığın iyi insan olup ol-
18
Tunalı, 2006, s.75.
19
Önder A. (1992). Ceza Hukuku Dersleri. İstanbul: Filiz Kitabevi, s.4.