sayi115

TBB Dergisi 2014 (115)

Tuba BİRİNCİ UZUN

363

I. İŞYERİ KAVRAMI VE BENZER KAVRAMLAR İLE

KARŞILAŞTIRILMASI

A. İşyeri Kavramı

Bir işveren tarafından, belirli bir amaca ulaşmak için maddi ve

gayri maddi araçlar ile işgücünü bir araya getirmek suretiyle örgütle-

nen teknik üretim ünitesine işyeri denir

. İşyeri, bir işveren tarafından

mal veya hizmet üretimine yönelik teknik bir amacın gerçekleşmesi

için maddi ve gayri maddi unsurlar ile işgücünün bir araya getirildiği,

işyerine bağlı yerler, eklentiler ve araçlardan oluşan örgütsel bir bü-

tündür

İş Hukuku’nun yer itibariyle uygulama alanını işyeri oluşturur

Bu noktada önemle belirtmek gerekir ki kanun hükümlerinin birçoğu,

işyeri kavramı üzerinden düzenlenmiştir. Örneğin işyerinde meydana

gelen kaza, iş kazası olarak kabul edilir

Halen yürürlükte bulunan 4857 sayılı İş Kanunu’nun 2. madde-

sinde işyeri, işveren tarafından mal veya hizmet üretmek amacıyla

maddi olan ve olmayan unsurlar ile işçinin birlikte örgütlendiği birim

olarak tanımlanmaktadır. Bununla birlikte 6356 sayılı Sendikalar ve

Toplu İş Sözleşmesi Kanunu’nun

Tanımlar

kenar başlıklı 2. maddesinde

ise

“Bu Kanunun uygulanması bakımından işçi, işveren ve işyeri kavramları

22/5/2003 tarihli ve 4857 sayılı İş Kanununda tanımlandığı gibidir.”

den-

mektedir. Görülmektedir ki 6356 sayılı Sendikalar ve Toplu İş Sözleş-

mesi Kanunu’nda işyerine ilişkin ayrıca ve açıkça bir tanıma yer veril-

memiş; 4857 sayılı İş Kanunu’na bir gönderme yapmakla yetinilmiştir.

İbrahim Aydınlı, Türk İş Hukukunda İşyeri ve İşletme Kavramları, Ankara 2001,

s.9.

Öner Eyrenci / Savaş Taşkent / Devrim Ulucan, Bireysel İş Hukuku, Yenilenmiş

5. Baskı, İstanbul 2014, s.39; Süzek, Sarper: İş Hukuku (Genel Esaslar- Bireysel İş

Hukuku), 9. Baskı, İstanbul 2013, s.181-182; Mollamahmutoğlu, Hamdi/ Muhittin

Astarlı, İş Hukuku (Genel Kavramlar-Bireysel İş İlişkileri), 4. Baskı, Ankara 2011,

s.214; Ercüment Özkaraca, İşyeri Devrinin İş Sözleşmelerine Etkisi ve İşverenlerin

Hukuki Sorumluluğu, İstanbul 2008, s.8; Osman Güven Çankaya / Şahin Çil, İş

Hukukunda Üçlü İlişkiler, Genişletilmiş 3. Baskı, Ankara 2011, s.459.

Murat Demircioğlu / Centel Tankut, İş Hukuku, Gözden Geçirilmiş ve Yenilen-

miş 17. Baskı, İstanbul 2013, s. 56; Ünal Narmanlıoğlu İş Hukuku (Ferdi İş İlişkileri

I), 4. Baskı, İstanbul 2012, s.137; Ercan Güven / Ufuk Aydın, Bireysel İş Hukuku,

Güncellenmiş 4. Baskı, Eskişehir 2013, s.62-63; Süzek, S.181.

Benzer örnekler için bkz. Süzek, s.181.