228 / 449
TBB Dergisi 2016 (116)
Yasin SEZER / Uğur BULUT
227
runması ihtiyacı idarî yargıda hissedilmiş ve hiçbir kanunî düzenleme
olmaksızın çeşitli içtihatlar geliştirilmiştir. Bu sayede, özel hukuk yar-
gılamasının 2011 yılında Hukuk Muhakemeleri Kanunu ile kavuştuğu
imkâna, idarî yargı yıllar önce çözümler üretebilmiştir.
a. 29.12.1983 Tarihli Danıştay İçtihadı Birleştirme Genel
Kurulu Kararı
50
Danıştay Başkanlığını içtihadı birleştirme kararı vermeye yönel-
ten uyuşmazlık bir polis memurunun meslekten ihraç cezasına karşı
iptal davasından kaynaklanmaktadır. Davacı, ilgili kararın iptaliyle
birlikte bu karar nedeniyle uğradığı zararları talep etmiş; ancak, dava
dilekçesinde uyuşmazlık konusu miktarı göstermemiştir. Danıştay
Üçüncü Dairesi, söz konusu idarî işlemi iptal etmekle birlikte miktarın
dilekçede gösterilmediği ve harcın yatırılmadığı gerekçesiyle tazmi-
nat talebini reddetmiş; iptal kararının tebliğinden itibaren süresi içe-
risinde tam yargı davası açılabileceğine hükmetmiştir. Davacı tarafça,
Üçüncü Daire kararıyla mülga İkinci Mürettep Daire ve Beşinci Daire
kararları arasındaki aykırılığın içtihadların birleştirilmesi yoluyla gi-
derilmesi talep edilmiştir. Zira İkinci Mürettep ve Beşinci Daire ka-
rarlarında idarî işlemin iptaline karar verilerek miktarı gösterilmeden
açılan tam yargı davası da kabul edilmekte; ancak, ödenecek mikta-
ra kesin olarak hükmedilmeyerek sadece ödenecek hukukî kalemler
belirtilmektedir. Danıştay Başsavcısı ise, Üçüncü ve Beşinci Dairenin
bu kararlarına katılmamakta; bu kararların, miktarın dilekçede gös-
terilmesi zorunluluğuna ilişkin kanun hükümlerine aykırı olduğunu
belirtmektedir. Ayrıca, bu kararda, iptal kararının tebliğinden itibaren
tam yargı davası açılabileceğine hükmedilmesinin, davacıya kanunun
öngörmediği yeni bir dava açma süresi tanımak anlamına geleceğini
ve bu nedenlerle ilgili kararlardaki hâkim görüşe katılmadığını belirt-
mektedir.
İçtihadı Birleştirme Kararında, özellikle kamu görevlileriyle il-
gili karar ve işlemlerden kendilerine aydan aya verilen maaş ve sair
50
DİBK, 29.12.1983, E. 1983/1, K. 1983/10 (Kazancı Bilişim-İçtihat Bilgi Bankası;
Resmî Gazete, 20.06.1984, S. 18437). Benzer yönde Askerî Yüksek İdare Mahkemesi
1. D., 30.05.1989, E. 1988/289, K. 1989/213 (Özgüldür Serdar, Askeri Yüksek İdare
Mahkemesi Kararları Işığında Tam Yargı Davaları, Yetkin Yayınları, Ankara 1996,
s. 338).